endüstriyel zemin sıyırma makineleri

Mark Ellison ham kontrplak zemin üzerinde duruyor ve 19. yüzyıldan kalma bu yıkılmış şehir evine bakıyor. Üstünde kirişler, kirişler ve teller çılgın bir örümcek ağı gibi yarı ışıkta çapraz şekilde uzanıyor. Bu şeyin nasıl inşa edileceğinden hala emin değil. Mimarın planına göre bu oda ana banyo olacak; iğne deliği ışıklarıyla yanıp sönen kavisli alçı koza. Ama tavanın hiçbir anlamı yok. Yarısı bir Roma katedralinin iç kısmı gibi beşik tonozlu; diğer yarısı ise bir katedralin nefi gibi kasık tonozdur. Kağıt üzerinde, bir kubbenin yuvarlak eğrisi diğer kubbenin eliptik eğrisine düzgün bir şekilde akıyor. Ancak bunu üç boyutlu olarak yapmalarına izin vermek tam bir kabus. Ellison, "Çizimleri gruptaki basçıya gösterdim" dedi. “O bir fizikçi, bu yüzden ona 'Bunun için matematik yapabilir misin?' diye sordum. Hayır dedi.”
Düz çizgiler kolaydır ancak eğriler zordur. Ellison çoğu evin kutulardan oluşan bir koleksiyon olduğunu söyledi. Tıpkı çocukların yapı taşlarıyla oynaması gibi onları yan yana ya da üst üste koyuyoruz. Üçgen bir çatı ekleyin ve işiniz bitti. Bina hala elle inşa edildiğinde, bu süreç ara sıra kıvrımlar (iglolar, çamur kulübeler, kulübeler, yurtlar) üretecektir ve mimarlar kemerler ve kubbelerle onların beğenisini kazanmıştır. Ancak düz şekillerin seri üretimi daha ucuzdur ve her kereste fabrikası ve fabrika bunları aynı boyutta üretir: tuğlalar, ahşap levhalar, alçı levhalar, seramik fayanslar. Ellison bunun dik bir tiranlık olduğunu söyledi.
Omuz silkerek, "Bunu da hesaplayamıyorum," diye ekledi. “Ama onu inşa edebilirim.” Ellison bir marangozdur; bazıları onun New York'taki en iyi marangoz olduğunu söyler, ancak buna çok az yer verilmektedir. Ellison, yaptığı işe bağlı olarak aynı zamanda kaynakçı, heykeltıraş, müteahhit, marangoz, mucit ve endüstriyel tasarımcıdır. Tıpkı Floransa Katedrali Kubbesi'nin mimarı Filippo Brunelleschi'nin mühendis olması gibi o da bir marangozdur. O, imkansızı inşa etmek için kiralanmış bir adamdır.
Altımızdaki katta işçiler, girişteki yarı mamul fayanslardan kaçınarak kontrplakları geçici merdivenlerden yukarı taşıyorlar. Borular ve teller kirişlerin altından ve zeminden kıvrılarak üçüncü kata giriyor ve merdivenin bir kısmı dördüncü kattaki pencerelerden kaldırılıyor. Metal işçilerinden oluşan bir ekip bunları yerlerine kaynak yaparak havaya bir metre uzunluğunda bir kıvılcım püskürtüyordu. Beşinci katta, çatı penceresi stüdyosunun yüksek tavanının altında, bazı açıkta kalan çelik kirişler boyanırken, marangoz çatıda bir bölme inşa etti ve taş ustası, tuğla ve kahverengi taş dış duvarları onarmak için dışarıdaki iskelenin üzerinden aceleyle geçti. . Bu bir inşaat sahasındaki sıradan bir karışıklıktır. Rastgele görünen şey, aslında yetenekli işçilerden ve parçalardan oluşan, birkaç ay önceden düzenlenen ve şimdi önceden belirlenmiş bir sıraya göre bir araya getirilen karmaşık bir koreografidir. Katliam gibi görünen şey rekonstrüktif cerrahidir. Binanın kemikleri, organları ve dolaşım sistemi ameliyat masasındaki hastalar gibi açıktır. Ellison, alçıpan yükselmeden önce her zaman bir karmaşa olduğunu söyledi. Birkaç ay sonra tanıyamadım.
Ana salonun ortasına doğru yürüdü ve orada selin içindeki bir kaya gibi hareketsiz bir şekilde suyu yönlendirerek durdu. Ellison 58 yaşında ve yaklaşık 40 yıldır marangozluk yapıyor. Ağır omuzlu ve çekik iri yapılı bir adamdır. Sağlam bilekleri ve etli pençeleri, kel kafası ve yırtık sakalından dışarı çıkan etli dudakları var. İçinde derin bir kemik iliği yeteneği var ve okuması güçlü: diğerlerinden daha yoğun şeylerden yapılmış gibi görünüyor. Sert sesi ve geniş, tetikte gözleriyle Tolkien ya da Wagner'den bir karaktere benziyor: hazine yapıcı zeki Nibelungen. Makineleri, ateşi ve değerli metalleri sever. Tahtayı, pirinci ve taşı sever. Bir çimento mikseri satın aldı ve iki yıl boyunca buna takıntılıydı; bir türlü duramadı. Kendisini bir projeye katılmaya çeken şeyin beklenmedik bir şekilde büyü potansiyeli olduğunu söyledi. Cevherin parıltısı dünyevi bağlamı getirir.
"Hiç kimse beni geleneksel mimari yapmam için işe almadı" dedi. “Milyarderler aynı eski şeyleri istemiyor. Geçen seferkinden daha iyisini istiyorlar. Daha önce kimsenin yapmadığı bir şeyi istiyorlar. Bu onların dairesine özgü bir durum ve hatta akıllıca olmayabilir.” Bazen bu olur. Bir mucize; daha sık değil. Ellison, David Bowie, Woody Allen, Robin Williams ve adını veremediğimiz birçok kişi için evler inşa etti. En ucuz projesinin maliyeti yaklaşık 5 milyon ABD dolarıdır, ancak diğer projelerin maliyeti 50 milyon veya daha fazla olabilir. "Downton Manastırı'nı istiyorlarsa onlara Downton Manastırı'nı verebilirim" dedi. “Roma hamamı istiyorlarsa ben yaparım. Bazı berbat yerler yaptım; yani, rahatsız edici derecede berbat. Ama oyunda midillim yok. Studio 54 isterlerse yaptıracağım. Ama bu şimdiye kadar gördükleri en iyi Studio 54 olacak ve bazı ek Studio 56 da eklenecek.”
New York'un üst düzey gayrimenkulleri, garip, doğrusal olmayan matematiğe dayanan, kendi içinde bir mikrokozmosta var oluyor. Kendisine uyum sağlamak için yükseltilmiş bir iğne kulesi gibi sıradan kısıtlamalardan muaftır. Mali krizin en derin olduğu 2008 yılında bile süper zenginler inşaata devam etti. Düşük fiyatlarla gayrimenkul alıp lüks kiralık konuta dönüştürüyorlar. Veya piyasanın toparlanacağını varsayarak bunları boş bırakın. Veya şehrin milyonlarca insanı park etmek için hala güvenli bir yer olduğunu düşünerek onları Çin'den veya Suudi Arabistan'dan görünmez olarak alın. Veya kendilerine zarar vermeyeceğini düşünerek ekonomiyi tamamen görmezden gelin. Pandeminin ilk birkaç ayında birçok kişi zengin New Yorkluların şehirden kaçmasından bahsediyordu. Tüm piyasa düşüyordu, ancak sonbaharda lüks konut piyasası toparlanmaya başladı: Yalnızca Eylül ayının son haftasında Manhattan'da en az 21 ev 4 milyon doların üzerinde bir fiyata satıldı. Ellison, "Yaptığımız her şey akıllıca değil" dedi. “Hiç kimse dairelere bizim yaptığımız gibi değer katmayacak veya yeniden satamayacak. Kimsenin buna ihtiyacı yok. Sadece bunu istiyorlar.”
New York muhtemelen dünyada mimari inşa edilmesi en zor yer. Herhangi bir şeyi inşa etmek için gereken alan çok küçük, onu inşa etmek için gereken para çok fazla, artı baskı, tıpkı bir gayzer inşa etmek gibi, cam kuleler, Gotik gökdelenler, Mısır tapınakları ve Bauhaus zeminleri havaya uçuyor. Aksine, iç kısımları daha da tuhaftır; basınç içe doğru döndüğünde tuhaf kristaller oluşur. Özel asansörle Park Avenue konutuna gidin, kapı Fransız kırsal oturma odasına veya İngiliz av köşküne, minimalist çatı katına veya Bizans kütüphanesine açılabilir. Tavan azizler ve şehitlerle dolu. Hiçbir mantık bir uzaydan diğerine yol açamaz. Saat 12'deki sarayı saat 24'teki türbeye bağlayan bir imar kanunu ya da mimari gelenek yok. Efendileri de onlar gibidir.
Ellison bana "Amerika Birleşik Devletleri'ndeki çoğu şehirde iş bulamıyorum" dedi. “Bu iş orada yok. Bu çok kişisel.” New York'ta da aynı düz apartmanlar ve yüksek binalar var, ancak bunlar bile simgesel binalara yerleştirilebilir veya kum havuzu temelleri üzerine tuhaf şekilli arazilere sıkıştırılabilir. Çeyrek mil yüksekliğindeki kazıklara sallanmak veya tünemek. Dört asırlık inşaat ve yerle bir edildikten sonra neredeyse her blok, çılgın bir yapı ve tarza sahip ve her dönemin kendine has sorunları var. Sömürge evi çok güzel ama çok kırılgan. Ahşapları fırında kurutulmadığından orijinal tahtalar eğrilecek, çürüyecek veya çatlayacaktır. 1.800 şehir evinin kabukları çok iyi, ama başka bir şey değil. Duvarları yalnızca bir tuğla kalınlığında olabilir ve harç yağmurla yıkanıp gitmiştir. Savaştan önceki binalar neredeyse kurşun geçirmezdi ancak dökme demir kanalizasyonları korozyonla doluydu ve pirinç borular kırılgan ve çatlaktı. Ellison, "Kansas'ta bir ev inşa ederseniz bunu umursamanıza gerek kalmaz" dedi.
Yüzyılın ortasındaki binalar en güvenilir olanlar olabilir, ancak 1970'den sonra inşa edilenlere dikkat edin. 80'lerde inşaat serbestti. Personel ve işyerleri genellikle mafya tarafından yönetilmektedir. Ellison, "İş denetimini geçmek istiyorsanız, biri ankesörlü telefondan arayacak ve siz de 250 dolarlık bir zarfla aşağıya ineceksiniz" diye hatırladı. Yeni bina da aynı derecede kötü olabilir. Karl Lagerfeld'in sahibi olduğu Gramercy Park'taki lüks dairenin dış duvarları ciddi şekilde su sızdırıyor ve bazı zeminler patates cipsi gibi dalgalanıyor. Ancak Ellison'ın deneyimine göre en kötüsü Trump Tower. Yenilediği dairenin pencereleri gıcırdayarak geçiyordu, yalıtım şeritleri yoktu ve devre uzatma kablolarıyla birbirine bağlanmış gibiydi. Bana zeminin çok dengesiz olduğunu, bir parça mermeri düşürüp yuvarlanmasını izleyebileceğinizi söyledi.
Her dönemin eksikliklerini ve zayıflıklarını öğrenmek bir ömür boyu sürecek bir iştir. Üst düzey binalarda doktora yoktur. Marangozların mavi kurdelesi yoktur. Burası Amerika Birleşik Devletleri'nde ortaçağ loncalarına en yakın yerdir ve çıraklık eğitimi uzun ve gündeliktir. Ellison, iyi bir marangoz olmanın 15 yıl süreceğini, üzerinde çalıştığı projenin ise 15 yıl daha süreceğini tahmin ediyor. “Çoğu insan bundan hoşlanmaz. Bu çok tuhaf ve çok zor” dedi. New York'ta yıkım bile mükemmel bir beceridir. Çoğu şehirde işçiler enkazı çöp kutusuna atmak için levye ve balyoz kullanabiliyor. Ancak varlıklı ve anlayışlı sahiplerle dolu bir binada personelin cerrahi operasyonlar gerçekleştirmesi gerekir. Herhangi bir kir veya gürültü belediye binasını aramaya sevk edebilir ve kırık bir boru Degas'ı mahvedebilir. Bu nedenle, duvarlar dikkatlice sökülmeli ve parçalar tekerlekli konteynerlere veya 55 galonluk varillere yerleştirilmeli, tozun giderilmesi için püskürtülmeli ve plastikle kapatılmalıdır. Sadece bir daireyi yıkmak bile 1 milyon doların üçte birine mal olabiliyor.
Pek çok kooperatif ve lüks daire “yaz kurallarına” uyuyor. İnşaata yalnızca sahibinin Toskana veya Hampton'da dinlendiği Anma Günü ile İşçi Bayramı arasında izin veriliyor. Bu durum zaten büyük olan lojistik zorlukları daha da artırdı. Malzemeleri yerleştirmek için araba yolu, arka bahçe veya açık alan yoktur. Kaldırımlar dar, merdivenler loş ve dar, asansör ise üç kişiyle dolu. Şişeden gemi inşa etmeye benziyor. Kamyon bir yığın alçıpanla geldiğinde hareket halindeki bir kamyonun arkasına sıkıştı. Yakında trafik sıkışıklığı oluştu, kornalar çalındı ​​ve polis ceza kesmeye başladı. Daha sonra komşu şikayette bulundu ve site kapatıldı. Ruhsat uygun olsa bile inşaat yönetmeliği hareketli geçitlerden oluşan bir labirenttir. Doğu Harlem'de iki bina patlayarak gaz denetimlerinin daha sıkı yapılmasına neden oldu. Columbia Üniversitesi'ndeki istinat duvarı çöktü ve bir öğrenciyi öldürdü, bu da yeni bir dış duvar standardını tetikledi. Elli üçüncü kattan küçük bir çocuk düştü. Artık çocuklu tüm dairelerin pencereleri dört buçuk santimden fazla açılamayacak. Ellison bana "Bina kurallarının kanla yazıldığına dair eski bir söz vardır" dedi. "Ayrıca sinir bozucu harflerle yazılmış." Birkaç yıl önce Cindy Crawford'un çok fazla partisi vardı ve yeni bir gürültü sözleşmesi doğdu.
Bu arada, işçiler şehrin aniden ortaya çıkan engellerini aşarken ve yaz sonu yaklaşırken, mülk sahipleri karmaşıklığı artırmak için planlarını gözden geçiriyor. Geçen yıl Ellison, üç yıllık, 42 ​​milyon ABD doları tutarındaki 72nd Street çatı katı yenileme projesini tamamladı. Bu daire altı katlı ve 20.000 metrekaredir. Bitirmeden önce, 50'den fazla özel mobilya ve mekanik ekipman tasarlaması ve inşa etmesi gerekiyordu; dış mekandaki şöminenin üzerindeki geri çekilebilir TV'den, origami benzeri, çocukların açamayacağı bir kapıya kadar. Ticari bir şirketin her bir ürünü geliştirmesi ve test etmesi yıllar alabilir. Ellison'ın birkaç haftası var. "Prototip yapmak için zamanımız yok" dedi. “Bu insanlar umutsuzca buraya girmeyi istiyorlar. Yani bir şansım vardı. Prototipi biz yaptık ve onlar da içinde yaşadılar.”
Ellison ve ortağı Adam Marelli, şehir evindeki derme çatma bir kontrplak masaya oturup günün programını gözden geçirdiler. Ellison genellikle bağımsız bir yüklenici olarak çalışıyor ve bir projenin belirli bölümlerini inşa etmek için işe alınıyor. Ancak o ve Magneti Marelli yakın zamanda tüm yenileme projesini yönetmek için güçlerini birleştirdi. Ellison binanın yapısından ve kaplamalarından (duvarlar, merdivenler, dolaplar, fayanslar ve ahşap işleri) sorumluyken, Marelli binanın iç operasyonlarından (sıhhi tesisat, elektrik, sprinkler ve havalandırma) sorumludur. 40 yaşındaki Marelli, New York Üniversitesi'nde seçkin bir sanatçı olarak eğitim aldı. Zamanını New Jersey Lavalette'de resim, mimari, fotoğrafçılık ve sörf yapmaya adadı. Uzun kahverengi kıvırcık saçları ve ince kalçalı şehirli tarzıyla, Ellison ve ekibinin, buldogların arasındaki elfin tuhaf ortağı gibi görünüyor. Ama o da zanaatkarlığa Ellison kadar takıntılıydı. Çalışmaları sırasında, samimi bir şekilde planlar ve cepheler, Napolyon Yasası ve Rajasthan'ın basamaklı kuyuları arasında konuştular, aynı zamanda Japon tapınakları ve Yunan yerel mimarisini de tartıştılar. Ellison, "Her şey elipsler ve irrasyonel sayılarla ilgili" dedi. “Bu müziğin ve sanatın dilidir. Hayat gibidir; hiçbir şey kendi kendine çözülmez.”
Bu, üç ay sonra olay yerine döndükleri ilk haftaydı. Ellison'ı en son Şubat ayı sonlarında banyo tavanıyla uğraşırken gördüm ve bu işi yazdan önce bitirmeyi umuyordu. Sonra her şey aniden sona erdi. Pandemi başladığında New York'ta 40.000 aktif şantiye vardı; bu da şehirdeki restoran sayısının neredeyse iki katıydı. Başlangıçta bu siteler temel bir işletme olarak açık kaldı. Onaylanmış vakaların olduğu bazı projelerde personelin işe gidip 20. kat veya daha fazlasında asansöre binmekten başka seçeneği yok. İşçilerin protestolarının ardından Mart ayının sonuna kadar işyerlerinin neredeyse %90'ı nihayet kapatıldı. İç mekanda bile sanki bir anda trafik gürültüsü yokmuş gibi yokluğu hissedebiliyorsunuz. Yerden yükselen binaların sesi şehrin tonu, kalp atışıdır. Artık ölüm sessizliği hakimdi.
Ellison baharı, Hudson Nehri'nden arabayla sadece bir saat uzaklıktaki Newburgh'daki stüdyosunda yalnız başına geçirdi. Şehir evi için parçalar üretiyor ve taşeronlarıyla yakından ilgileniyor. Projeye çatı ustalarından duvar ustalarına, demircilerden beton imalatçılarına kadar toplam 33 firma katılmayı planlıyor. Karantinadan kaç kişinin döneceğini bilmiyor. Yenileme çalışmaları genellikle ekonominin iki yıl gerisinde kalıyor. Sahibi bir Noel ikramiyesi alıyor, bir mimar ve müteahhit tutuyor ve ardından çizimlerin tamamlanmasını, izinlerin verilmesini ve personelin beladan kurtulmasını bekliyor. İnşaat başladığında genellikle çok geçtir. Ancak artık Manhattan'ın her yerindeki ofis binaları boş olduğundan, kooperatif yönetim kurulu yakın gelecekte tüm yeni inşaatları yasakladı. Ellison şunları söyledi: "Covid taşıyan bir grup kirli işçinin ortalıkta dolaşmasını istemiyorlar."
Şehir 8 Haziran'da inşaata yeniden başladığında, beş bin dolar para cezasıyla desteklenen katı sınırlamalar ve anlaşmalar koydu. İşçiler vücut ısısını ölçmeli, sağlık anketlerini yanıtlamalı, maske takmalı ve mesafelerini korumalıdır; devlet inşaat sahalarını 250 metrekare başına bir işçiyle sınırlandırmaktadır. Bunun gibi 7000 metrekarelik bir mekanda yalnızca 28 kişiye kadar konaklama yapılabilir. Bugün on yedi kişi var. Bazı mürettebat üyeleri hala karantina alanını terk etme konusunda isteksiz. Ellison, "Doğramacılar, özel metal işçileri ve kaplama marangozlarının hepsi bu kampa ait" dedi. "Onların durumu biraz daha iyi. Kendi işleri var ve Connecticut'ta bir stüdyo açtılar." Şaka yaparak onlara kıdemli tüccarlar adını verdi. Marelli güldü: "Sanat fakültesi mezunu olanlar genellikle bunları yumuşak dokulardan yapıyorlar." Diğerleri birkaç hafta önce şehri terk etti. Ellison, "Iron Man Ekvador'a döndü" dedi. "İki hafta içinde döneceğini söyledi ama şu anda Guayaquil'de ve karısını da yanında götürüyor."
Bu şehirdeki birçok işçi gibi Ellison ve Marelli'nin evleri de birinci nesil göçmenlerle doluydu: Rus tesisatçılar, Macar zemin işçileri, Guyanalı elektrikçiler ve Bangladeşli taş oymacılar. Ulus ve endüstri sıklıkla bir araya gelir. Ellison 1970'lerde New York'a ilk taşındığında marangozlar İrlandalı gibi görünüyordu. Daha sonra Kelt Kaplanlarının refahı sırasında evlerine döndüler ve yerlerine Sırplar, Arnavutlar, Guatemalalılar, Honduraslılar, Kolombiyalılar ve Ekvadorlular geldi. New York'ta iskelede oturan insanlardan dünyadaki çatışmaları ve çöküşleri takip edebilirsiniz. Bazı insanlar buraya kendilerine hiçbir faydası olmayan ileri derecelerle geliyorlar. Diğerleri ise ölüm mangalarından, uyuşturucu kartellerinden ya da daha önce ortaya çıkan kolera, Ebola, menenjit, sarıhumma gibi salgın hastalıklardan kaçıyor. Marelli, "Kötü zamanlarda çalışacak bir yer arıyorsanız, New York kötü bir iniş yeri değil" dedi. “Bambu bir iskele üzerinde değilsiniz. Suçlu ülke tarafından dövülmeyecek veya aldatılmayacaksınız. Hispanik bir kişi doğrudan Nepal mürettebatına entegre olabilir. Duvar işçiliğinin izlerini takip edebilirseniz bütün gün çalışabilirsiniz.”
Bu bahar korkunç bir istisna. Ancak her mevsim inşaat tehlikeli bir iştir. OSHA düzenlemelerine ve güvenlik denetimlerine rağmen, Amerika Birleşik Devletleri'nde her yıl 1.000 işçi hâlâ işyerinde ölüyor; bu sayı diğer tüm sektörlerden daha fazla. Elektrik çarpması, patlayıcı gazlar, zehirli dumanlar ve kırık buhar boruları nedeniyle öldüler; forkliftler ve makineler tarafından ezildiler ve enkaz altında gömüldüler; çatılardan, kirişlerden, merdivenlerden ve vinçlerden düştüler. Ellison'ın kazalarının çoğu olay yerine bisikletle giderken meydana geldi. (Birincisi bileğini ve iki kaburgasını kırmış; ikincisi kalçasını kırmış; üçüncüsü çenesini ve iki dişini kırmış.) Ancak sol elinde neredeyse elini kıracak kadar kalın bir yara izi var. Onu kesti ve iş yerinde üç kolun kesildiğini gördü. Çoğunlukla yönetimde ısrar eden Marelli bile birkaç yıl önce neredeyse kör oluyordu. Üç parça fırlayıp sağ gözünü deldiğinde, testereyle çelik çiviler kesen bir personelin yanında duruyordu. Cuma günüydü. Cumartesi günü göz doktorundan döküntüleri ve pası temizlemesini istedi. Pazartesi günü işe döndü.
Temmuz ayı sonlarında bir öğleden sonra, Yukarı Doğu Yakası'ndaki Metropolitan Sanat Müzesi'nin köşesinde, ağaçlarla çevrili bir sokakta Ellison ve Marelli ile karşılaştım. Ellison'un 17 yıl önce çalıştığı daireyi ziyaret ediyoruz. Girişimci ve Broadway yapımcısı James Fantaci ve eşi Anna'ya ait olan, 1901 yılında inşa edilen bir konakta on oda bulunuyor. (2015'te yaklaşık 20 milyon ABD dolarına sattılar.) Bina, kireçtaşı çatıları ve ferforje ızgaralarıyla caddeden bakıldığında güçlü bir sanat tarzına sahip. Ancak iç mekana girdiğimizde, etrafımızdaki duvarlar ve ahşap işçiliğinin bükülmesi ve katlanmasıyla yenilenmiş hatları Art Nouveau tarzında yumuşamaya başlıyor. Bir nilüferin içinde yürümek gibi. Büyük odanın kapısı kıvırcık yaprak şeklinde olup, kapının arkasında döner oval bir merdiven oluşturulmuştur. Ellison bu ikisinin oluşturulmasına yardımcı oldu ve birbirlerinin eğrileriyle eşleşmelerini sağladı. Şömine rafı masif kirazlardan yapılmıştır ve mimar Angela Dirks tarafından yapılan bir modele dayanmaktadır. Restoranın, Ellison tarafından oyulmuş nikel kaplı korkuluklara ve lale çiçeği süslemelerine sahip bir cam koridoru vardır. Şarap mahzeninin bile armut ağacından kubbeli bir tavanı var. Ellison, "Bu şimdiye kadar muhteşemliğe en yakın olduğum şey" dedi.
Bir asır önce Paris'te böyle bir ev inşa etmek olağanüstü yetenekler gerektiriyordu. Bugün ise çok daha zor. Sadece zanaat gelenekleri neredeyse yok olmakla kalmıyor, aynı zamanda en güzel malzemelerin birçoğu da (İspanyol maunu, Karpat karaağacı, saf beyaz Taşoz mermeri) neredeyse yok oluyor. Odanın kendisi yeniden tasarlandı. Bir zamanlar dekore edilen kutular artık karmaşık makinelere dönüştü. Sıva, çok sayıda gazı, elektriği, optik fiberleri ve kabloları, duman dedektörlerini, hareket sensörlerini, stereo sistemleri ve güvenlik kameralarını, Wi-Fi yönlendiricilerini, iklim kontrol sistemlerini, transformatörleri ve otomatik ışıkları gizleyen ince bir gazlı bez tabakasıdır. . Ve yağmurlama sisteminin mahfazası. Sonuç olarak bir ev o kadar karmaşıktır ki, evin bakımı için tam zamanlı çalışanlara ihtiyaç duyulabilir. Ellison bana, "Orada yaşamaya uygun bir müşteri için şimdiye kadar bir ev inşa ettiğimi sanmıyorum" dedi.
Konut inşaatı obsesif kompulsif bozukluğun alanı haline geldi. Bunun gibi bir daire, her menteşenin şekli ve patinasından ve her pencere alarmının konumuna kadar bir uzay mekiğinden daha fazla seçeneğe ihtiyaç duyabilir. Bazı müşteriler karar yorgunluğu yaşarlar. Başka bir uzak sensöre karar vermelerine izin veremezler. Diğerleri her şeyi kişiselleştirmekte ısrar ediyor. Uzun zamandır mutfak tezgahlarının her yerinde görülebilen granit plakalar, jeolojik kalıplar gibi dolaplara ve cihazlara da sıçradı. Kayanın ağırlığını taşıyabilmek ve kapının yırtılmasını önlemek için Ellison tüm donanımları yeniden tasarlamak zorunda kaldı. 20. Cadde'deki bir apartman dairesinin ön kapısı çok ağırdı ve onu destekleyebilecek tek menteşe hücreyi tutmak için kullanılıyordu.
Biz dairenin içinden geçerken Ellison, her biri akıllıca alçı veya ahşap işçiliğine yerleştirilmiş gizli bölmeleri (erişim panelleri, devre kesici kutuları, gizli çekmeceler ve ecza dolapları) açmaya devam etti. İşin en zor kısımlarından birinin yer bulmak olduğunu söyledi. Bu kadar karmaşık bir şey nerede var? Banliyö evleri uygun boşluklarla doludur. Hava işleme cihazı tavana uymuyorsa lütfen tavan arasına veya bodruma yerleştirin. Ancak New York apartmanları o kadar bağışlayıcı değil. “Çatı katı mı? Çatı katı da neyin nesi?” dedi Marelli. "Bu şehirdeki insanlar yarım inçten fazla bir süre boyunca savaşıyor." Bu duvarlardaki sıva ve çivilerin arasına devre kartları gibi dolanmış yüzlerce kilometrelik kablo ve borular döşeniyor. Toleranslar yat endüstrisindekilerden çok farklı değildir.
Angela Dex, "Bu, büyük bir sorunu çözmek gibi" dedi. "Tavanı yıkmadan veya çılgın parçaları çıkarmadan tüm boru sistemlerini nasıl tasarlayacağınızı öğrenin; bu tam bir işkence." 52 yaşındaki Dirks, Columbia Üniversitesi ve Princeton Üniversitesi'nde eğitim gördü ve konut iç tasarımı konusunda uzmanlaştı. 25 yıllık mimarlık kariyerinde bu büyüklükte, detaylara bu kadar önem veren yalnızca dört projesi olduğunu söyledi. Bir keresinde bir müşteri onu Alaska kıyısı açıklarındaki bir yolcu gemisine kadar takip etmişti. O gün banyodaki havlu askısının takıldığını söyledi. Dirks bu konumları onaylayabilir mi?
Çoğu işletme sahibi, mimarın boru sistemindeki her karışıklığı çözmesini beklemek için sabırsızlanıyor. Tadilat tamamlanana kadar devam etmeleri gereken iki ipotek var. Bugün Ellison'ın projelerinin metrekare başına maliyeti nadiren 1.500 doların altında, hatta bazen iki katı kadar yüksek oluyor. Yeni mutfak 150.000'den başlıyor; ana banyo daha fazla çalışabilir. Proje süresi uzadıkça fiyat artma eğilimi gösterir. Marelli bana "Önerilen şekilde inşa edilebilecek bir plan hiç görmedim" dedi. “Ya eksikler, fiziğe aykırılar ya da amaçlarına nasıl ulaşacaklarını açıklamayan çizimler var.” Sonra tanıdık bir döngü başladı. Sahipler bir bütçe belirlediler ancak gereksinimler kapasitelerini aştı. Mimarlar çok yüksek, müteahhitler ise çok düşük tekliflerde bulundular çünkü planların biraz kavramsal olduğunu biliyorlardı. İnşaat başladı ve ardından çok sayıda değişiklik emri geldi. Bir yıl süren, balon uzunluğunun metrekaresi başına bin dolara mal olan ve iki katı fiyata mal olan bir plan için herkes birbirini suçladı. Eğer üçte bir oranında düşerse buna başarı diyorlar.
Ellison bana "Bu sadece çılgın bir sistem" dedi. “Bütün oyun herkesin güdülerinin çelişkili olacağı şekilde kurgulandı. Bu bir alışkanlıktır, kötü bir alışkanlıktır.” Kariyerinin çoğunda önemli kararlar vermedi. O sadece kiralık bir silah ve saatlik ücretle çalışıyor. Ancak bazı projeler parça parça çalışma için fazla karmaşıktır. Evlerden çok araba motorlarına benziyorlar: içten dışa doğru katman katman tasarlanmaları gerekiyor ve her bileşen diğerine hassas bir şekilde monte ediliyor. Son harç tabakası döşendiğinde, altındaki borular ve teller tamamen düz ve 10 fitten 16 inç yüksekliğe kadar dik olmalıdır. Bununla birlikte, her endüstrinin farklı toleransları vardır: Çelik işçisinin hedefi yarım inç'e kadar hassas olmaktır, marangozun hassaslığı çeyrek inçtir, kaplama ustasının hassasiyeti bir inçin sekizde biridir ve taş ustasının hassasiyeti bir inçin sekizde biridir. inç. On altıda biri. Ellison'ın görevi hepsini aynı noktada tutmak.
Dirks, projeyi koordine etmek üzere götürüldükten bir gün sonra onunla karşılaştığını hatırlıyor. Daire tamamen yıkılmıştı ve o harap alanda tek başına bir hafta geçirdi. Ölçümler aldı, merkez çizgisini belirledi ve her armatürü, prizi ve paneli görselleştirdi. Grafik kağıdına yüzlerce çizimi elle çizdi, sorunlu noktaları izole etti ve bunların nasıl düzeltileceğini anlattı. Kapı çerçeveleri ve korkuluklar, merdivenlerin etrafındaki çelik yapı, pervazın arkasına gizlenmiş havalandırma delikleri ve pencere ceplerine sıkıştırılmış elektrikli perdelerin hepsi küçük kesitlere sahip ve hepsi devasa siyah bir klasörde toplanmış. Dex bana "İşte bu yüzden herkes Mark'ı ya da Mark'ın bir klonunu istiyor" dedi. “Bu belge diyor ki, 'Sadece burada neler olduğunu değil, aynı zamanda her alanda ve her disiplinde neler olduğunu da biliyorum.'”
Tüm bu planların etkileri göründüğünden daha belirgindir. Örneğin mutfak ve banyoda duvarlar ve zeminler göze çarpmıyor ama bir şekilde mükemmel. Ancak bir süre onlara baktıktan sonra nedenini anladınız: Her sıradaki her karo tamamlandı; beceriksiz eklemler veya kesik kenarlar yoktur. Ellison odayı inşa ederken bu kesin nihai boyutları göz önünde bulundurdu. Hiçbir fayans kesilmemelidir. Dex, "İçeriye girdiğimde Mark'ın orada oturduğunu hatırlıyorum" dedi. “Ona ne yaptığını sordum, o da bana baktı ve 'Sanırım işim bitti' dedi. Bu sadece boş bir kabuk ama hepsi Mark'ın zihninde.”
Ellison'ın evi Newburgh'un merkezinde terk edilmiş bir kimya fabrikasının karşısında yer alıyor. 1849 yılında erkek okulu olarak inşa edilmiştir. Önünde harap bir ahşap sundurma bulunan, yol kenarına bakan sıradan bir tuğla kutudur. Alt katta Ellison'un oğlanların metal işçiliği ve marangozluk eğitimi aldığı stüdyosu var. Üst katta gitarlar, amplifikatörler, Hammond orgları ve diğer grup ekipmanlarıyla dolu yüksek, ahır benzeri bir alan olan dairesi var. Duvarda annesinin ona ödünç verdiği sanat eseri asılıydı; çoğunlukla Hudson Nehri'nin uzak bir görüntüsü ve düşmanının kafasını kesen bir savaşçı da dahil olmak üzere, samuray hayatından bazı sahnelerin suluboya resimleri. Yıllar geçtikçe bina gecekondu sakinleri ve başıboş köpekler tarafından işgal edildi. Ellison'ın taşınmasından kısa bir süre önce 2016 yılında yenilenmişti ancak mahalle hâlâ oldukça zorluydu. Son iki yılda iki blokta dört cinayet işlendi.
Ellison'ın daha iyi yerleri var: Brooklyn'de bir şehir evi; Staten Island'da restore ettiği altı yatak odalı Viktorya tarzı bir villa; Hudson Nehri üzerinde bir çiftlik evi. Ancak boşanma onu buraya, nehrin mavi yakalı tarafına, eski karısıyla birlikte köprünün karşısındaki lüks Beacon'a getirdi, bu değişiklik ona uygun görünüyordu. Lindy Hop'u öğreniyor, honky bir tonk grubunda çalıyor ve New York'ta yaşayamayacak kadar alternatif veya yoksul olan sanatçılar ve inşaatçılarla etkileşime giriyor. Geçen yılın Ocak ayında, Ellison'ın evinden birkaç blok ötedeki eski itfaiye istasyonu satışa çıktı. Altı yüz bin, yiyecek bulunamadı, sonra fiyat beş yüz bine düştü ve dişlerini gıcırdattı. Biraz tadilatla buranın emekli olmak için iyi bir yer olabileceğini düşünüyor. Onu ziyarete gittiğimde bana "Newburgh'u seviyorum" dedi. "Her yerde tuhaf insanlar var. Henüz gelmedi, şekilleniyor.”
Bir sabah kahvaltıdan sonra masa testeresine bıçak almak için bir hırdavatçıya uğradık. Ellison aletlerini basit ve çok yönlü tutmayı seviyor. Stüdyosu steampunk tarzına sahip (neredeyse ama tam olarak 1840'ların stüdyolarıyla aynı değil) ve sosyal hayatı da benzer bir karma enerjiye sahip. Bana "Bunca yıldan sonra 17 farklı dil konuşabiliyorum" dedi. “Ben değirmenciyim. Ben cam dostum. Ben taş adamım. Ben mühendisim. Bu şeyin güzelliği, önce toprakta bir delik kazmanız, ardından son pirinç parçasını altı bin kumlu zımpara kağıdıyla cilalamanızdır. Bana göre her şey yolunda."
1960'ların ortasında Pittsburgh'da büyüyen bir çocuk olarak kod dönüştürme konusunda yoğun bir kurs aldı. Çelik şehir çağındaydı ve fabrikalar Büyük Göç sırasında kuzeye taşınan Yunanlılar, İtalyanlar, İskoçlar, İrlandalılar, Almanlar, Doğu Avrupalılar ve güneyli siyahlarla doluydu. Açık ve yüksek fırınlarda birlikte çalışıyorlar ve Cuma gecesi kendi su birikintilerine gidiyorlar. Kirli, çıplak bir kasabaydı ve Monongahela Nehri'nin midesinde yüzen birçok balık vardı ve Ellison, balığın yaptığının da tam olarak bu olduğunu düşünüyordu. Bana "Kurum, buhar ve yağ kokusu; bu benim çocukluğumun kokusu" dedi. “Sadece birkaç mil ötede asla durmayan çelik fabrikalarının bulunduğu nehre geceleri arabayla gidebilirsiniz. Parlıyorlar, havaya kıvılcımlar ve duman atıyorlar. Bu devasa canavarlar herkesi yutuyor ama bilmiyorlar.”
Evi, kentsel terasların her iki tarafının ortasında, siyah ve beyaz toplulukların arasındaki kırmızı çizgide, yokuş yukarı ve yokuş aşağı yer alıyor. Babası bir sosyolog ve eski bir papazdı; Reinhold Niebuhr oradayken Birleşik Teoloji Semineri'nde okudu. Annesi tıp fakültesine gitti ve dört çocuk yetiştirirken pediatrik nörolog olarak eğitim gördü. Mark en genç ikinci kişi. Sabah Pittsburgh Üniversitesi'nin açtığı, modüler sınıfların ve hippi öğretmenlerinin bulunduğu deneysel bir okula gitti. Öğleden sonra o ve bir sürü çocuk muz koltuklu bisikletlere biniyor, tekerleklere basıyor, yol kenarından atlıyor ve sokan sinek sürüleri gibi açık alanlardan ve çalılıklardan geçiyorlardı. Arada bir soyuluyor ya da çitlere atılıyordu. Her şeye rağmen burası hala cennet.
Hırdavatçıdan dairesine döndüğümüzde bana eski mahalleye yaptığı geziden sonra yazdığı bir şarkıyı dinletti. Yaklaşık elli yıldır ilk kez oraya geliyor. Ellison'un şarkı söylemesi ilkel ve beceriksizce bir şey ama sözleri rahatlatıcı ve şefkatli olabilir. "Bir insanın büyümesi on sekiz yıl sürer / sesinin güzel çıkması birkaç yıl daha sürer" diye şarkı söyledi. “Bir şehir yüz yıl gelişsin / bir günde yıkılsın / Pittsburgh'dan son ayrıldığımda / o şehrin olduğu yere bir şehir inşa ettiler / başkaları dönüş yolunu bulabilir / ama ben değil.”
O on yaşındayken annesi Albany'de yaşıyordu, Pittsburgh da öyleydi. Ellison sonraki dört yılını yerel okulda "temelde aptalı başarılı kılmak için" geçirdi. Daha sonra Andover, Massachusetts'teki Phillips College lisesinde başka bir tür acı yaşadı. Sosyal açıdan burası Amerikalı beyefendiler için bir eğitim alanıydı: O sırada John F. Kennedy (Jr.) oradaydı. Entelektüel olarak katıdır ama aynı zamanda gizlidir. Ellison her zaman uygulamalı bir düşünür olmuştur. Dünyanın manyetizmasının kuşların uçuş düzenleri üzerindeki etkisini anlamak için birkaç saat harcayabilir, ancak saf formüllerin başı nadiren belaya girer. "Açıkçası ben buraya ait değilim" dedi.
Zengin insanlarla nasıl konuşulacağını öğrendi; bu yararlı bir beceridir. Ve Howard Johnson'ın bulaşıkçılığı, Georgia ağaç dikimi, Arizona hayvanat bahçesi personeli ve Boston'daki marangoz çıraklığı sırasında izin almasına rağmen son sınıfa girmeyi başardı. Bununla birlikte, yalnızca bir kredi saatinde mezun oldu. Her halükarda, Columbia Üniversitesi onu kabul ettiğinde, altı hafta sonra durumun daha da zor olduğunu fark ederek okulu bıraktı. Harlem'de ucuz bir daire buldu, teksir levhaları astı, çatı katları ve kitaplıklar inşa etme fırsatları sağladı ve boşluğu dolduracak yarı zamanlı bir iş buldu. Sınıf arkadaşları avukat, komisyoncu ve serbest fon tüccarları (gelecekteki müşterileri) olduğunda kamyonu boşalttı, banjo çalıştı, ciltçi dükkanında çalıştı, dondurma topladı ve yavaş yavaş bir işlemde ustalaştı. Düz çizgiler kolaydır ancak eğriler zordur.
Ellison uzun süredir bu işin içinde olduğundan bu işin becerileri onun için ikinci bir doğa haline geldi. Yeteneklerinin tuhaf ve hatta pervasız görünmesine neden olabilirler. Bir gün Newburgh'da bir şehir evi için merdiven inşa ederken bunun güzel bir örneğini gördüm. Merdiven Ellison'un ikonik projesidir. Çoğu evde bulunan en karmaşık yapılardır; bağımsız olarak ayakta durmaları ve uzayda hareket etmeleri gerekir; küçük hatalar bile felaket düzeyinde birikime neden olabilir. Her adım 30 saniye boyunca çok alçaksa, merdivenler en üstteki platformdan 3 inç daha alçakta olabilir. Marelli, "Yanlış merdivenler açıkça yanlıştır" dedi.
Ancak merdivenler aynı zamanda insanların dikkatini kendilerine çekmek için de tasarlanmıştır. Breakers gibi bir konakta, Vanderbilt çiftinin Newport'taki yazlık evi 1895 yılında inşa edilmiş ve merdivenler perde gibi. Konuklar gelir gelmez gözleri salondan korkuluktaki bornozlu büyüleyici hanımefendiye kaydı. Partiye katılmak için yerçekimi olmadan aşağı kaymasına daha iyi olanak sağlamak için basamaklar, her zamanki yedi buçuk inç yerine kasıtlı olarak alçak, on beş inç daha yüksekti.
Mimar Santiago Calatrava bir zamanlar Ellison'un kendisi için inşa ettiği merdivenlerden bir başyapıt olarak bahsetmişti. Bu bu standarda uymuyordu; Ellison baştan beri yeniden tasarlanması gerektiğine ikna olmuştu. Çizimler, her bir basamağın, bir basamak oluşturacak şekilde bükülmüş tek parça delikli çelikten yapılmasını gerektirir. Ancak çeliğin kalınlığı bir inçin sekizde birinden azdır ve neredeyse yarısı deliktir. Ellison, birkaç kişi aynı anda merdivenlerden yukarı çıkarsa merdivenin testere bıçağı gibi büküleceğini hesapladı. Daha da kötüsü çelik, delik boyunca gerilim kırılmasına ve pürüzlü kenarlara neden olacaktır. "Temel olarak insan peyniri rendesine dönüşüyor" dedi. En iyi durum budur. Bir sonraki sahibi kuyruklu piyanoyu en üst kata taşımaya karar verirse tüm yapı çökebilir.
Ellison şunları söyledi: "İnsanlar bunu anlamam için bana çok para ödüyor." Ancak alternatif o kadar basit değil. Çeyrek inçlik çelik yeterince güçlüdür, ancak büküldüğünde metal hala yırtılır. Böylece Ellison bir adım daha ileri gitti. Çeliği koyu turuncu renkte parlayana kadar kaynak makinesiyle patlattı, sonra yavaşça soğumasını bekledi. Tavlama adı verilen bu teknik, atomları yeniden düzenleyerek bağlarını gevşeterek metali daha yumuşak hale getirir. Çeliği tekrar büktüğünde yırtık yoktu.
Stringers farklı türde sorular ortaya çıkarır. Bunlar basamaklarla yan yana duran ahşap tahtalardır. Çizimlerde kavak ağacından yapılmışlar ve yerden yere kesintisiz şeritler gibi bükülmüşler. Peki levhayı eğri şeklinde nasıl kesebilirim? Yönlendiriciler ve demirbaşlar bu işi tamamlayabilir ancak uzun zaman alır. Bilgisayar kontrollü şekillendirici işe yarayabilir ama yenisi üç bin dolara mal olacak. Ellison masa testeresi kullanmaya karar verdi ama bir sorun vardı: Masa testeresi eğrileri kesemiyordu. Düz dönen bıçağı doğrudan tahta üzerinde dilimlemek üzere tasarlanmıştır. Açılı kesimler için sola veya sağa eğilebilir, ancak daha fazlası olamaz.
“Bu 'bunu evde denemeyin çocuklar!' şey" dedi. Masanın yanında durup komşusu ve eski çırağı Caine Budelman'a bunun nasıl başarılacağını gösterdi. Budman 41 yaşında: İngiliz profesyonel bir metal işçisi, topuzlu sarışın bir adam, gevşek davranışlar, sportif tavırlar. Erimiş alüminyum topuyla ayağında bir delik açtıktan sonra yakındaki Rock Tavern'deki döküm işini bıraktı ve daha güvenli beceriler için ahşap işçiliği tasarladı. Ellison o kadar emin değildi. Kendi babasının elektrikli testereyle altı parmağı kırılmıştı; üç kez, iki kez. "Birçok insan ilk seferi bir ders olarak değerlendirecek" dedi.
Ellison, masa testeresiyle eğrileri kesmenin püf noktasının yanlış testereyi kullanmak olduğunu açıkladı. Tezgahın üzerindeki bir yığından kavak ağacından bir kalas aldı. Çoğu marangoz gibi testere dişlerinin önüne değil, testere dişlerinin yanına koydu. Sonra kafası karışan Budelman'a bakarak dairesel bıçağın dönmesine izin verdi ve sakince tahtayı kenara itti. Birkaç saniye sonra tahtaya düzgün bir yarım ay şekli kazındı.
Ellison artık bir oluk içindeydi, tahtayı tekrar tekrar testerenin içinden itiyordu, gözleri odak noktasına kilitlenmiş ve hareket ediyordu, bıçak elinden birkaç santim uzakta dönüyordu. İş yerinde sürekli olarak Budelman'a anekdotlar, anlatımlar ve açıklamalar anlattı. Bana Ellison'un en sevdiği marangozluğun vücudun zekasını nasıl kontrol ettiğini söyledi. Three Rivers Stadyumu'nda Pirates'i izleyen bir çocukken, Roberto Clemente'nin topu nereye uçuracağını nasıl bildiğine hayret etmişti. Sopayı terk ettiği andaki açıyı ve ivmeyi kesin olarak hesaplıyor gibi görünüyor. Bu bir kas hafızası olduğu için spesifik bir analiz değil. “Sadece vücudunuz bunu nasıl yapacağını biliyor” dedi. "Ağırlığı, kaldıraçları ve alanı, beyninizin sonsuza dek anlaması gereken bir şekilde anlıyor." Bu, Ellison'a keskiyi nereye koyacağını veya bir milimetrelik tahtanın daha kesilmesi gerekip gerekmediğini söylemekle aynı şey. "Steve Allen adında bir marangoz tanıyorum" dedi. “Bir gün bana döndü ve 'Anlamıyorum' dedi. Bu işi yaparken konsantre olmam gerekiyor ve sen bütün gün saçma sapan konuşuyorsun. İşin sırrı, ben öyle düşünmüyorum. Bir yol buldum ve sonra onun hakkında düşünmeyi bıraktım. Artık beynimi rahatsız etmiyorum.”
Bunun merdiven inşa etmenin aptalca bir yolu olduğunu itiraf etti ve bunu bir daha asla yapmamayı planladı. “Bana delikli merdiven adamı denilmesini istemiyorum.” Ancak iyi yapılırsa hoşuna giden sihirli unsurlara sahip olacaktır. Kirişler ve basamaklar görünür hiçbir dikiş veya vida olmadan beyaza boyanacaktır. Kolçaklar yağlı meşe olacaktır. Güneş merdivenlerin üstündeki tavan penceresinden geçtiğinde basamaklardaki deliklerden hafif iğneler fırlatacaktır. Merdivenler uzayda kaydileştirilmiş gibi görünüyor. Ellison, "Burası ekşi dökmeniz gereken ev değil" dedi. “Herkes sahibinin köpeğinin üzerine basıp basmayacağına dair bahse giriyor. Çünkü köpekler insanlardan daha akıllıdır.”
Ellison emekli olmadan önce başka bir proje yapabilirse bu ekim ayında ziyaret ettiğimiz çatı katı olabilir. New York'ta sahiplenilmemiş son geniş alanlardan biri ve en eskilerinden biri: Woolworth Binası'nın tepesi. 1913 yılında açıldığında Woolworth dünyanın en yüksek gökdeleniydi. Hala en güzeli olabilir. Mimar Cass Gilbert tarafından tasarlanan bina, sırlı beyaz pişmiş toprakla kaplı, neo-gotik kemerler ve pencere süslemeleriyle süslenmiş ve Aşağı Manhattan'ın yaklaşık 250 metre yukarısında duruyor. Ziyaret ettiğimiz alan, binanın son çıkıntısının üzerindeki terastan kulenin üzerindeki gözlemevine kadar ilk beş katı kaplıyor. Geliştirici Alchemy Properties buna Pinnacle adını veriyor.
Ellison bunu ilk kez geçen yıl David Horsen'dan duydu. David Horsen sık sık birlikte çalıştığı bir mimar. Thierry Despont'un diğer tasarımı alıcı çekmeyi başaramayınca Hotson, Pinnacle için bazı planlar ve 3D modeller geliştirmek üzere işe alındı. Hotson'a göre sorun açık. Despont bir zamanlar gökyüzünde parke zeminli, avizeli ve ahşap panelli kütüphaneli bir şehir evi hayal etmişti. Odalar güzel ama monoton; herhangi bir binada olabilirler, bu göz kamaştırıcı, otuz metrelik gökdelenin ucunda değil. Yani Hotson onları havaya uçurdu. Resimlerinde, her kat bir sonraki kata çıkıyor ve bir dizi daha muhteşem merdivenle spiral çizerek yukarı çıkıyor. Hotson bana "Her kata çıktığında hırıltıya neden olmalı" dedi. "Broadway'e geri döndüğünüzde, az önce ne gördüğünüzü bile anlamayacaksınız."
61 yaşındaki Hotson, tasarladığı mekanlar kadar ince ve köşeli ve genellikle aynı tek renkli kıyafetleri giyiyor: beyaz saç, gri gömlek, gri pantolon ve siyah ayakkabılar. Ellison ve benimle birlikte Pinnacle'da konser verdiğinde, New York Filarmoni Orkestrası'nın sopasını kazanan bir oda müziği şefi gibi hâlâ olasılıklara hayran görünüyordu. Bir asansör bizi ellinci kattaki özel bir salona götürdü ve ardından bir merdiven büyük odaya çıktı. Çoğu modern binada, asansörlerin ve merdivenlerin ana kısmı üst kata kadar uzanacak ve katların çoğunu kaplayacaktır. Ama bu oda tamamen açık. Tavan iki kat yüksekliğindedir; Pencerelerden şehrin kemerli manzarasının keyfini çıkarabilirsiniz. Kuzeyde Palisades ve Throgs Neck Köprüsü'nü, güneyde Sandy Hook'u ve New Jersey'deki Celile sahilini görebilirsiniz. Üzerinden çapraz geçen birkaç çelik kirişin olduğu canlı beyaz bir alan, ama yine de muhteşem.
Doğuda, altımızda Hotson ve Ellison'ın önceki projesinin yeşil kiremitli çatısını görebiliyoruz. Buna Gökyüzü Evi denir ve 1895'te dini bir yayıncı için inşa edilen Romanesk yüksek katlı bir binanın dört katlı çatı katıdır. Devasa bir melek her köşede nöbet tutuyordu. 2007 yılında bu alan 6,5 milyon dolara satıldığında (o zamanın finans bölgesinde rekor bir rakamdı) onlarca yıldır boştu. Neredeyse hiç su tesisatı ya da elektrik yok; yalnızca Spike Lee'nin “Inside Man” ve Charlie Kaufman'ın “Synecdoche in New York” filmlerinin geri kalan sahneleri çekildi. Hotson tarafından tasarlanan daire, hem yetişkinler için bir oyun parkı hem de göz kamaştırıcı asil bir heykel; Pinnacle için mükemmel bir ısınma. 2015 yılında iç tasarımı onu son on yılın en iyi dairesi olarak değerlendirdi.
Gökyüzü Evi kesinlikle bir kutu yığınından ibaret değil. Sanki bir elmasın içinde yürüyormuşsunuz gibi, bölünme ve kırılma alanıyla doludur. Ellison bana "David, sinir bozucu Yale tarzıyla dikdörtgen ölüm şarkısını söylüyor" dedi. Ancak apartman eskisi kadar canlı değil, küçük şakalar ve sürprizlerle dolu. Beyaz zemin yerini yer yer cam panellere bırakıyor ve havada uçmanızı sağlıyor. Oturma odasının tavanını destekleyen çelik kiriş aynı zamanda emniyet kemerli bir tırmanma direği olup, konuklar halatlar aracılığıyla aşağıya inebilmektedir. Ebeveyn yatak odası ve banyonun duvarlarının arkasına gizlenmiş tüneller var, böylece sahibinin kedisi etrafta gezinip kafasını küçük açıklıktan dışarı çıkarabilir. Dört katın tamamı, cilalı Alman paslanmaz çeliğinden yapılmış devasa boru şeklindeki bir kaydırakla birbirine bağlanıyor. Hızlı ve sürtünmesiz sürüş sağlamak için üst kısımda kaşmir bir battaniye bulunmaktadır.