Mark Ellison, ham kontrplak zeminde durmuş, bu yıkılmış 19. yüzyıl şehir evine bakıyor. Üstünde, kirişler, direkler ve teller yarı aydınlıkta, çılgın bir örümcek ağı gibi çaprazlamasına uzanıyor. Hâlâ bu şeyi nasıl inşa edeceğinden emin değil. Mimarın planına göre, bu oda ana banyo olacak; iğne deliği ışıklarıyla yanıp sönen kavisli bir alçı koza. Ama tavanın hiçbir mantığı yok. Yarısı, bir Roma katedralinin içi gibi beşik tonoz; diğer yarısı ise bir katedralin nefi gibi çapraz tonoz. Kağıt üzerinde, bir kubbenin yuvarlak eğrisi, diğer kubbenin eliptik eğrisine düzgün bir şekilde akıyor. Ama bunu üç boyutlu olarak yapmalarına izin vermek tam bir kâbus. Ellison, "Çizimleri grubun basçısına gösterdim," dedi. "Fizikçi olduğu için ona 'Bunun için kalkülüs yapabilir misin?' diye sordum. 'Hayır' dedi."
Düz çizgiler kolaydır, ancak eğriler zordur. Ellison, çoğu evin sadece kutu koleksiyonlarından oluştuğunu söyledi. Onları yan yana veya üst üste koyarız, tıpkı çocukların bloklarla oynaması gibi. Üçgen bir çatı ekleyin ve işiniz tamamdır. Bina hala elle inşa edildiğinde, bu işlem ara sıra eğriler -iglular, çamur kulübeler, kulübeler, yurtlar- üretecektir ve mimarlar kemerler ve kubbelerle beğenilerini kazanmıştır. Ancak düz şekillerin seri üretimi daha ucuzdur ve her kereste fabrikası ve fabrikası bunları tek tip boyutlarda üretir: tuğlalar, ahşap levhalar, alçıpanlar, seramik karolar. Ellison, bunun ortogonal bir tiranlık olduğunu söyledi.
"Bunu ben de hesaplayamıyorum," diye ekledi omuz silkerek. "Ama inşa edebilirim." Ellison bir marangoz; bazıları New York'un en iyi marangozu olduğunu söylüyor, ancak bu neredeyse hiç hesaba katılmıyor. Ellison, yaptığı işe bağlı olarak aynı zamanda kaynakçı, heykeltıraş, müteahhit, marangoz, mucit ve endüstriyel tasarımcı. Tıpkı Floransa Katedrali Kubbesi'nin mimarı Filippo Brunelleschi'nin bir mühendis olması gibi, o da bir marangoz. İmkansızı inşa etmek için tutulmuş bir adam.
Altımızdaki katta, işçiler girişteki yarı mamul karoları atlayarak geçici bir merdivenden kontrplakları yukarı taşıyorlar. Üçüncü kattan borular ve teller kirişlerin altından ve zeminden kıvrılarak buraya giriyor, merdivenin bir kısmı ise dördüncü kattaki pencerelerden yukarı kaldırılmış. Bir grup metal işçisi bunları kaynak yaparak yerine yerleştiriyor ve havaya bir ayak uzunluğunda kıvılcım püskürtüyor. Beşinci katta, çatı penceresi stüdyosunun yüksek tavanının altında, açıkta kalan bazı çelik kirişler boyanırken, marangoz çatıya bir bölme inşa ediyor ve taş ustası tuğla ve kahverengi taştan dış duvarları onarmak için dışarıdaki iskelede aceleyle geçiyor. Bu, bir şantiyedeki sıradan bir karmaşa. Rastgele görünen şey aslında birkaç ay önceden ayarlanmış ve şimdi önceden belirlenmiş bir sırayla bir araya getirilmiş yetenekli işçiler ve parçalardan oluşan karmaşık bir koreografi. Katliam gibi görünen şey, rekonstrüktif cerrahi. Binanın kemikleri, organları ve dolaşım sistemi, ameliyat masasındaki hastalar gibi açıkta. Ellison, alçıpan yükselmeden önce her zaman dağınık olduğunu söyledi. Birkaç ay sonra onu tanıyamadım.
Ana salonun ortasına yürüdü ve orada, seldeki bir kaya gibi, hareketsiz bir şekilde suyu yönlendirerek durdu. Ellison 58 yaşında ve yaklaşık 40 yıldır marangozluk yapıyor. Ağır omuzlu, eğik yapılı bir adam. Güçlü bilekleri ve etli pençeleri, kel kafası ve yırtık sakalından çıkıntı yapan etli dudakları var. İçinde derin bir kemik iliği yeteneği var ve okunması güçlü: diğerlerinden daha yoğun maddelerden yapılmış gibi görünüyor. Kaba sesi ve geniş, tetikte gözleriyle Tolkien veya Wagner'den bir karaktere benziyor: zeki Nibelungen, hazine avcısı. Makineleri, ateşi ve değerli metalleri seviyor. Tahtayı, pirinci ve taşı seviyor. Bir çimento mikseri satın aldı ve iki yıl boyunca ona takıntılı oldu - duramadı. Kendisini bir projeye katılmaya çeken şeyin, beklenmedik bir şekilde sihrin potansiyeli olduğunu söyledi. Mücevherin parıltısı, dünyevi bağlamı getiriyor.
"Kimse beni geleneksel mimari yapmam için işe almadı," dedi. "Milyarderler aynı eski şeyleri istemez. Bir öncekinden daha iyisini isterler. Daha önce kimsenin yapmadığı bir şey isterler. Bu, kendi dairelerine özgüdür ve hatta akılsızca bile olabilir." Bazen bu olur. Bir mucize; çoğu zaman olmaz. Ellison, David Bowie, Woody Allen, Robin Williams ve ismini veremediği birçok kişi için evler inşa etti. En ucuz projesi yaklaşık 5 milyon ABD dolarına mal oldu, ancak diğer projeler 50 milyon veya daha fazlasına mal olabilir. "Downton Abbey'i istiyorlarsa, onlara Downton Abbey'i verebilirim," dedi. "Roma hamamı istiyorlarsa, onu da inşa ederim. Berbat yerler yaptım - yani, rahatsız edici derecede berbat. Ama oyunda tek bir midillim yok. Studio 54 istiyorlarsa, inşa edilecek. Ama gördükleri en iyi Studio 54 olacak ve birkaç tane daha Studio 56 eklenecek."
New York'un lüks gayrimenkul piyasası, tuhaf doğrusal olmayan matematiğe dayanarak kendi mikrokozmosunda varlığını sürdürüyor. Sıradan kısıtlamalardan bağımsız, tıpkı kendisini barındıracak şekilde yükseltilmiş bir iğne kulesi gibi. 2008'deki finansal krizin en derin noktasında bile, süper zenginler inşa etmeye devam etti. Düşük fiyatlardan gayrimenkul satın alıp lüks kiralık konutlara dönüştürdüler. Ya da piyasanın toparlanacağını varsayarak boş bıraktılar. Ya da Çin'den veya Suudi Arabistan'dan görünmez bir şekilde getirdiler, şehrin hala milyonları park etmek için güvenli bir yer olduğunu düşünerek. Ya da ekonomiyi tamamen görmezden geldiler, kendilerine zarar vermeyeceğini düşünerek. Pandeminin ilk birkaç ayında, birçok kişi zengin New Yorkluların şehri terk ettiğinden bahsediyordu. Tüm piyasa düşüyordu, ancak sonbaharda lüks konut piyasası toparlanmaya başladı: sadece Eylül ayının son haftasında Manhattan'da en az 21 ev 4 milyon dolardan fazla bir fiyata satıldı. Ellison, "Yaptığımız her şey akılsızca," dedi. "Kimse bizim dairelerde yaptığımız gibi değer katmayacak veya yeniden satmayacak. Kimsenin buna ihtiyacı yok. Sadece istiyorlar."
New York muhtemelen dünyada mimari inşa etmenin en zor olduğu yerdir. Herhangi bir şey inşa etmek için alan çok küçük, inşa etmek için para çok fazla, artı baskı, tıpkı bir gayzer inşa etmek gibi, cam kuleler, Gotik gökdelenler, Mısır tapınakları ve Bauhaus katları havaya uçar. Aslında, iç mekanları daha da tuhaftır - basınç içe döndüğünde garip kristaller oluşur. Park Avenue konutuna özel asansörle çıkın, kapı Fransız kır oturma odasına veya İngiliz av köşküne, minimalist çatı katına veya Bizans kütüphanesine açılabilir. Tavan azizler ve şehitlerle doludur. Hiçbir mantık bir mekandan diğerine yol açamaz. 12:00 sarayını 24:00 tapınağına bağlayan bir imar kanunu veya mimari gelenek yoktur. Efendileri de tıpkı onlar gibidir.
"Amerika Birleşik Devletleri'ndeki çoğu şehirde iş bulamıyorum," dedi Ellison. "Orada böyle bir iş yok. Çok kişisel." New York'ta da aynı apartmanlar ve yüksek binalar var, ancak bunlar bile simgesel yapılara yerleştirilebilir veya kum havuzu temelleri üzerine tuhaf şekilli arsalara sıkıştırılabilir. Çeyrek mil yüksekliğindeki kazıklar üzerinde sallanarak veya tüneyerek. Dört yüzyıllık inşaat ve yerle bir edildikten sonra, neredeyse her blok yapı ve stil açısından çılgın bir yorgan ve her dönemin kendine özgü sorunları var. Sömürge evi çok güzel ama çok kırılgan. Ahşapları fırında kurutulmadığı için orijinal tahtalar eğrilir, çürür veya çatlar. 1.800 sıra evin dış cephesi çok iyi, ama başka bir şey değil. Duvarları sadece bir tuğla kalınlığında olabilir ve harç yağmurla yıkanmış. Savaştan önceki binalar neredeyse kurşun geçirmezdi, ancak dökme demir kanalizasyonları korozyona uğruyordu ve pirinç boruları kırılgan ve çatlaktı. Ellison, "Kansas'ta bir ev inşa ederseniz, bununla ilgilenmenize gerek kalmaz" dedi.
Orta yüzyıl binaları en güvenilir olanlar olabilir, ancak 1970'ten sonra inşa edilenlere dikkat edin. 80'lerde inşaat ücretsizdi. Personel ve işyerleri genellikle mafya tarafından yönetilir. Ellison, "İş denetiminden geçmek istiyorsanız, biri ankesörlü telefondan arar ve 250 dolarlık bir zarfla aşağı inersiniz," diye anımsadı. Yeni bina da en az onun kadar kötü olabilir. Karl Lagerfeld'in sahibi olduğu Gramercy Park'taki lüks dairede dış duvarlar ciddi şekilde su sızdırıyor ve bazı zeminler patates cipsi gibi dalgalanıyor. Ancak Ellison'ın deneyimine göre en kötüsü Trump Tower. Yenilediği dairede pencereler güm güm geçiyordu, hava bantları yoktu ve devreler uzatma kablolarıyla birleştirilmiş gibiydi. Bana zeminin çok engebeli olduğunu, bir parça mermeri yere düşürüp yuvarlanmasını izleyebileceğinizi söyledi.
Her dönemin eksikliklerini ve zayıflıklarını öğrenmek bir ömür boyu sürecek bir iştir. Lüks binalarda doktora diye bir şey yoktur. Marangozların mavi kurdeleleri yoktur. Burası Amerika Birleşik Devletleri'nde ortaçağ loncasına en yakın yerdir ve çıraklık uzun ve yüzeyseldir. Ellison iyi bir marangoz olmanın 15 yıl süreceğini tahmin ediyor ve üzerinde çalıştığı projenin bir 15 yıl daha süreceğini söylüyor. "Çoğu insan bundan hoşlanmıyor. Çok garip ve çok zor," diyor. New York'ta yıkım bile mükemmel bir beceridir. Çoğu şehirde işçiler enkazı çöp kutusuna atmak için levye ve balyoz kullanabilirler. Ancak zengin ve seçici sahiplerle dolu bir binada, personel cerrahi operasyonlar yapmak zorundadır. Herhangi bir kir veya gürültü belediye binasını arayabilir ve kırık bir boru Degas'yı mahvedebilir. Bu nedenle, duvarlar dikkatlice sökülmeli ve parçalar tekerlekli konteynerlere veya 55 galonluk varillere yerleştirilmeli, tozun çökmesi için spreylenmeli ve plastikle kapatılmalıdır. Bir daireyi yıkmanın maliyeti, 1 milyon ABD dolarının üçte biri kadar olabilir.
Birçok kooperatif ve lüks daire "yaz kurallarına" uyuyor. Sadece ev sahibi Toskana veya Hampton'da dinleniyorken, yani Anma Günü ile İşçi Bayramı arasında inşaata izin veriyorlar. Bu durum zaten büyük olan lojistik zorlukları daha da kötüleştirdi. Araba yolu, arka bahçe veya malzemeleri yerleştirecek açık alan yok. Kaldırımlar dar, merdiven boşlukları loş ve dar ve asansör üç kişiyle dolu. Şişede gemi inşa etmek gibi. Kamyon bir yığın alçıpanla geldiğinde, hareket eden bir kamyonun arkasında sıkıştı. Kısa süre sonra trafik sıkışıklığı, kornalar çalmaya başladı ve polis ceza yazmaya başladı. Sonra komşu şikayette bulundu ve web sitesi kapatıldı. Ruhsat düzenli olsa bile, yapı yönetmeliği hareket eden geçitlerden oluşan bir labirent. Doğu Harlem'deki iki bina patladı ve daha sıkı gaz denetimlerine yol açtı. Columbia Üniversitesi'ndeki istinat duvarı çöktü ve bir öğrenci öldü, bu da yeni bir dış duvar standardını tetikledi. Küçük bir çocuk elli üçüncü kattan düştü. Artık çocuklu dairelerin pencereleri on santimden fazla açılamayacak. Ellison bana, "İnşaat yönetmeliklerinin kanla yazıldığına dair eski bir söz vardır," dedi. "Ayrıca sinir bozucu harflerle de yazılır." Birkaç yıl önce Cindy Crawford çok fazla partiye gitti ve yeni bir gürültü sözleşmesi doğdu.
Bu arada, işçiler şehrin aniden ortaya çıkan engelleriyle mücadele ederken ve yaz sonu yaklaşırken, sahipleri karmaşıklık eklemek için planlarını gözden geçiriyorlar. Geçen yıl Ellison, 72. Cadde'deki çatı katı dairesinin üç yıllık, 42 milyon ABD doları tutarındaki yenileme projesini tamamladı. Bu daire altı katlı ve 1830 metrekare. Bitirmeden önce, dış mekan şöminesinin üzerindeki açılır kapanır televizyondan origamiye benzer çocuk kilidine kadar 50'den fazla özel mobilya ve mekanik ekipman tasarlayıp inşa etmesi gerekti. Ticari bir şirketin her ürünü geliştirip test etmesi yıllar alabilir. Ellison'ın birkaç haftası var. "Prototip yapmak için zamanımız yok," dedi. "Bu insanlar umutsuzca buraya girmek istiyor. Bu yüzden bir şansım oldu. Prototipi inşa ettik ve sonra içinde yaşadılar."
Ellison ve ortağı Adam Marelli, şehir evindeki derme çatma bir kontrplak masada oturmuş, günün programını gözden geçiriyorlardı. Ellison genellikle bağımsız yüklenici olarak çalışır ve bir projenin belirli kısımlarını inşa etmek için işe alınır. Ancak o ve Magneti Marelli, yakın zamanda tüm yenileme projesini yönetmek için güçlerini birleştirdiler. Ellison, binanın yapısından ve bitirilmesinden sorumluydu - duvarlar, merdivenler, dolaplar, fayanslar ve ahşap işleri - Marelli ise iç operasyonlarını denetlemekten sorumluydu: sıhhi tesisat, elektrik, sprinkler ve havalandırma. 40 yaşındaki Marelli, New York Üniversitesi'nde seçkin bir sanatçı olarak eğitim aldı. Zamanını Lavalette, New Jersey'de resim, mimari, fotoğrafçılık ve sörfe adadı. Uzun kahverengi kıvırcık saçları ve ince, şık şehirli tarzıyla Ellison ve ekibinin tuhaf ortağı gibi görünüyordu - bulldoglar arasındaki elf. Ancak o da Ellison kadar zanaatkarlığa takıntılıydı. Çalışmaları sırasında, planlar ve cepheler, Napolyon Yasaları ve Rajasthan'ın basamaklı kuyuları hakkında samimi sohbetler ederken, Japon tapınakları ve Yunan yerel mimarisini de tartıştılar. Ellison, "Her şey elipsler ve irrasyonel sayılarla ilgili," dedi. "Bu, müzik ve sanatın dilidir. Hayat gibidir: hiçbir şey tek başına çözülmez."
Bu, üç ay sonra olay yerine döndükleri ilk haftaydı. Ellison'ı en son Şubat sonlarında, banyo tavanıyla mücadele ederken ve yazdan önce bu işi bitirmeyi umarken görmüştüm. Sonra her şey aniden sona erdi. Pandemi başladığında New York'ta 40.000 aktif inşaat sahası vardı; şehirdeki restoran sayısının neredeyse iki katı. Başlangıçta, bu sahalar temel iş yeri olarak açık kaldı. Vakaların doğrulandığı bazı projelerde, personelin işe gitmek ve 20. kattaki veya daha üst kattaki asansörü kullanmaktan başka seçeneği yok. İşçiler protesto ettikten sonra Mart sonuna kadar işyerlerinin neredeyse %90'ı nihayet kapatıldı. İç mekanlarda bile, sanki aniden trafik gürültüsü yokmuş gibi yokluğu hissedebiliyorsunuz. Yerden yükselen binaların sesi şehrin tonudur - kalp atışıdır. Artık ölümcül bir sessizlik vardı.
Ellison baharı Hudson Nehri'ne arabayla sadece bir saat uzaklıktaki Newburgh'daki stüdyosunda yalnız geçirdi. Müstakil evin parçalarını üretiyor ve taşeronlarına yakından dikkat ediyor. Çatı ustalarından duvarcılara, demircilerden beton üreticilerine kadar toplam 33 şirket projeye katılmayı planlıyor. Karantinadan kaç kişinin döneceğini bilmiyor. Yenileme çalışmaları genellikle ekonominin iki yıl gerisinde kalıyor. Ev sahibi Noel ikramiyesi alıyor, bir mimar ve müteahhit tutuyor ve ardından çizimlerin tamamlanmasını, izinlerin verilmesini ve personelin başının derde girmesini bekliyor. İnşaat başladığında genellikle çok geçtir. Ancak Manhattan'ın dört bir yanındaki ofis binaları boşaldığına göre, kooperatif yönetim kurulu öngörülebilir gelecek için tüm yeni inşaatları yasakladı. Ellison şunları söyledi: "Kovid taşıyan kirli bir grup işçinin ortalıkta dolaşmasını istemiyorlar."
Şehir, 8 Haziran'da inşaatı yeniden başlattığında, beş bin dolarlık para cezasıyla desteklenen katı sınırlamalar ve anlaşmalar belirledi. İşçiler vücut sıcaklıklarını ölçmek, sağlık anketlerini yanıtlamak, maske takmak ve sosyal mesafeyi korumak zorundalar; eyalet, inşaat alanlarını 250 metrekareye bir işçi ile sınırlandırıyor. Bunun gibi 685 metrekarelik bir mekan en fazla 28 kişiyi ağırlayabilir. Bugün, on yedi kişi var. Bazı mürettebat üyeleri hala karantina alanını terk etmeye isteksiz. Ellison, "Marangozlar, özel metal işçileri ve kaplama marangozları bu kampa ait," dedi. "Biraz daha iyi bir durumdalar. Kendi işleri var ve Connecticut'ta bir stüdyo açtılar." Şakayla karışık onlara kıdemli tüccarlar dedi. Marelli güldü: "Sanat okulunda üniversite diploması olanlar genellikle bunları yumuşak dokulardan yaparlar." Diğerleri birkaç hafta önce şehri terk etti. Ellison, "Demir Adam Ekvador'a döndü," dedi. "İki hafta içinde döneceğini söyledi ama şu anda Guayaquil'de ve karısını da beraberinde götürüyor."
Bu şehirdeki birçok işçi gibi, Ellison ve Marelli'nin evleri de birinci nesil göçmenlerle doluydu: Rus tesisatçılar, Macar yer işçileri, Guyanalı elektrikçiler ve Bangladeşli taş oymacıları. Millet ve sanayi sık sık bir araya gelir. Ellison 1970'lerde New York'a ilk taşındığında, marangozlar İrlandalı görünüyordu. Daha sonra Kelt Kaplanları'nın refah döneminde ülkelerine döndüler ve yerlerini Sırplar, Arnavutlar, Guatemalalılar, Honduraslılar, Kolombiyalılar ve Ekvadorlular aldı. New York'taki iskelelerdeki insanlardan dünyanın çatışmalarını ve çöküşlerini takip edebilirsiniz. Bazı insanlar buraya kendilerine hiçbir faydası olmayan ileri derecelerle geliyorlar. Diğerleri ölüm mangalarından, uyuşturucu kartellerinden veya kolera, Ebola, menenjit, sarı humma gibi önceki hastalık salgınlarından kaçıyor. Marelli, "Kötü zamanlarda çalışacak bir yer arıyorsanız, New York kötü bir yer değil" dedi. "Bambu iskelede değilsiniz. Suçlu ülke tarafından dövülmeyecek veya aldatılmayacaksınız. Bir Hispanik, Nepal ekibine doğrudan entegre olabilir. Duvar örgüsünün izlerini takip edebilirseniz, bütün gün çalışabilirsiniz."
Bu bahar korkunç bir istisna. Ancak herhangi bir mevsimde inşaat tehlikeli bir iştir. OSHA yönetmeliklerine ve güvenlik denetimlerine rağmen, Amerika Birleşik Devletleri'nde her yıl 1.000 işçi hala işte ölüyor; diğer tüm sektörlerden daha fazla. Elektrik çarpması, patlayıcı gazlar, zehirli dumanlar ve kırık buhar boruları yüzünden öldüler; forkliftler, makineler tarafından ezildiler ve molozların altına gömüldüler; çatılardan, I kirişlerinden, merdivenlerden ve vinçlerden düştüler. Ellison'ın kazalarının çoğu olay yerine bisikletle giderken meydana geldi. (İlki bileğini ve iki kaburgasını kırdı; ikincisi kalçasını kırdı; üçüncüsü çenesini ve iki dişini kırdı.) Ancak sol elinde neredeyse elini kıran kalın bir yara izi var. Onu kesmiş ve şantiyede üç kolun kesildiğini görmüş. Çoğunlukla yönetimde ısrar eden Marelli bile birkaç yıl önce neredeyse kör oluyordu. Üç parça fırlayıp sağ gözbebeğini deldiğinde, testereyle çelik çivi kesen bir personelin yanında duruyordu. Cuma günüydü. Cumartesi günü göz doktorundan döküntüleri temizlemesini ve pası temizlemesini istedi. Pazartesi günü ise işe geri döndü.
Temmuz ayının sonlarında bir öğleden sonra, Ellison ve Marelli ile Upper East Side'daki Metropolitan Sanat Müzesi'nin köşesindeki ağaçlıklı bir sokakta buluştuk. Ellison'ın 17 yıl önce çalıştığı daireyi ziyaret ediyoruz. Girişimci ve Broadway yapımcısı James Fantaci ve eşi Anna'ya ait, 1901 yılında inşa edilmiş bir şehir evinde on oda var. (2015 yılında yaklaşık 20 milyon ABD dolarına sattılar.) Sokaktan bakıldığında, bina kireçtaşı üçgen çatıları ve ferforje parmaklıklarıyla güçlü bir sanat tarzına sahip. Ancak iç mekana girdiğimizde, yenilenmiş hatları Art Nouveau tarzına doğru yumuşamaya başlıyor; duvarlar ve ahşap işçiliği etrafımızda eğilip bükülüyor. Bir nilüferin içine girmek gibi. Büyük odanın kapısı kıvırcık bir yaprak şeklinde ve kapının arkasında dönen oval bir merdiven bulunuyor. Ellison ikisinin yerleşmesine yardımcı oldu ve birbirlerinin kıvrımlarına uymalarını sağladı. Şömine rafı, sağlam kiraz ağaçlarından yapılmış ve mimar Angela Dirks tarafından yontulmuş bir modele dayanıyor. Restoranın cam koridoru, Ellison tarafından oyulmuş nikel kaplamalı korkuluklar ve lale çiçeği süslemeleriyle dolu. Şarap mahzeninin bile tonozlu armut ağacı tavanı var. Ellison, "Burası şimdiye kadar gördüğüm en muhteşem yer," dedi.
Bir asır önce, Paris'te böyle bir ev inşa etmek olağanüstü beceriler gerektiriyordu. Bugün, çok daha zor. Sadece bu zanaat gelenekleri neredeyse yok olmadı, aynı zamanda onlarla birlikte en güzel malzemeler de yok oldu: İspanyol maunu, Karpat karaağacı, saf beyaz Taşöz mermeri. Odanın kendisi yeniden modellendi. Bir zamanlar dekore edilen kutular artık karmaşık makinelere dönüştü. Alçı, çok sayıda gazı, elektriği, optik fiberleri ve kabloları, duman dedektörlerini, hareket sensörlerini, stereo sistemlerini ve güvenlik kameralarını, Wi-Fi yönlendiricilerini, iklim kontrol sistemlerini, transformatörleri ve otomatik ışıkları gizleyen ince bir gazlı bez tabakasıdır. Ve sulama sisteminin muhafazası. Sonuç olarak, bir ev o kadar karmaşıktır ki, onu korumak için tam zamanlı çalışanlar gerekebilir. Ellison bana, "Orada yaşamaya uygun bir müşteri için hiç ev inşa ettiğimi sanmıyorum," dedi.
Konut inşaatı, obsesif kompulsif bozukluğun alanı haline geldi. Böyle bir daire, bir uzay mekiğinden daha fazla seçenek gerektirebilir; her menteşe ve kulpun şekli ve patinasından her pencere alarmının konumuna kadar. Bazı müşteriler karar yorgunluğu yaşıyor. Başka bir uzaktan kumanda sensörüne karar vermelerine izin veremiyorlar. Diğerleri her şeyi kişiselleştirmekte ısrar ediyor. Uzun bir süredir, mutfak tezgahlarında her yerde görülebilen granit levhalar, jeolojik kalıplar gibi dolaplara ve cihazlara yayıldı. Kayanın ağırlığını taşımak ve kapının yırtılmasını önlemek için Ellison tüm donanımı yeniden tasarlamak zorunda kaldı. 20. Cadde'deki bir dairede, ön kapı çok ağırdı ve onu taşıyabilen tek menteşe, hücreyi tutmak için kullanılıyordu.
Dairede yürürken Ellison gizli bölmeleri açmaya devam etti; erişim panelleri, sigorta kutuları, gizli çekmeceler ve ilaç dolapları; her biri alçı veya ahşap işçiliğiyle ustaca yerleştirilmişti. İşin en zor kısımlarından birinin yer bulmak olduğunu söyledi. Böylesine karmaşık bir şey nerede olabilir ki? Banliyö evleri kullanışlı boşluklarla doludur. Hava işleyici tavana uymuyorsa, lütfen çatı katına veya bodruma yerleştirin. Ama New York'taki apartmanlar bu kadar affedici değil. "Çatı katı mı? Çatı katı da neyin nesi?" dedi Marelli. "Bu şehirdeki insanlar yarım inçten fazlası için kavga ediyor." Bu duvarlardaki sıva ve dikmeler arasına yüzlerce kilometre kablo ve boru döşenmiş, devre kartları gibi iç içe geçmiş. Toleranslar yat endüstrisindekilerden çok da farklı değil.
"Devasa bir problemi çözmek gibi," dedi Angela Dex. "Tavanı yıkmadan veya büyük parçalar çıkarmadan tüm boru sistemlerini nasıl tasarlayacağınızı bulmanız yeterli - tam bir işkence." 52 yaşındaki Dirks, Columbia Üniversitesi ve Princeton Üniversitesi'nde eğitim almış ve konut iç mekan tasarımı konusunda uzmanlaşmış. 25 yıllık mimarlık kariyerinde, bu boyutta ve bu kadar ayrıntıya önem veren sadece dört projesi olduğunu söyledi. Bir keresinde bir müşterisi onu Alaska açıklarında bir yolcu gemisine kadar takip etmiş. Banyodaki havlu askısının o gün takıldığını söyledi. Dirks bu yerleri onaylayabilir mi?
Çoğu ev sahibi, mimarın boru sistemindeki her bir düğümü çözmesini sabırsızlıkla bekler. Tadilat tamamlanana kadar iki ipotekleri vardır. Günümüzde Ellison'ın projelerinin metrekare başına maliyeti nadiren 1.500 doların altında, hatta bazen iki katı kadardır. Yeni mutfak 150.000 dolardan başlıyor; ana banyo daha pahalı olabilir. Proje süresi uzadıkça fiyat da artma eğilimindedir. Marelli bana, "Önerilen şekilde inşa edilebilecek bir plan hiç görmedim," dedi. "Ya eksikler, fiziğe aykırılar ya da hedeflerine nasıl ulaşacaklarını açıklamayan çizimler var." Ardından tanıdık bir döngü başladı. Ev sahipleri bir bütçe belirledi, ancak gereksinimler kapasitelerini aştı. Mimarlar çok yüksek söz verdi ve müteahhitler çok düşük teklif verdi, çünkü planların biraz kavramsal olduğunu biliyorlardı. İnşaat başladı ve ardından çok sayıda değişiklik emri geldi. Bir yıl süren ve balon uzunluğunun metrekare başına bin dolara ve iki katına mal olan bir plan için herkes birbirini suçladı. Üçte bir oranında bile düşse buna başarı diyorlar.
"Bu çılgın bir sistem," dedi Ellison bana. "Oyun, herkesin motivasyonlarının çelişkili olması için kurulmuş. Bu bir alışkanlık ve kötü bir alışkanlık." Kariyerinin büyük bir bölümünde büyük kararlar almadı. O sadece kiralık bir tetikçi ve saatlik ücretle çalışıyor. Ancak bazı projeler parça parça çalışmak için fazla karmaşıktır. Evlerden çok araba motorlarına benzerler: İçeriden dışarıya doğru katman katman tasarlanmalı ve her bir bileşen bir sonrakine hassas bir şekilde monte edilmelidir. Son harç tabakası döküldüğünde, altındaki borular ve teller 10 feet'in üzerinde 16 inçlik bir hata payıyla tamamen düz ve dik olmalıdır. Ancak her sektörün farklı toleransları vardır: çelik işçisinin hedefi yarım inç hassasiyette olmaktır, marangozun hassasiyeti çeyrek inçtir, sac işçisinin hassasiyeti bir inçin sekizde biridir ve taş ustasının hassasiyeti bir inçin sekizde biridir. On altıda bir. Ellison'ın görevi hepsini aynı sayfada tutmak.
Dirks, projeyi koordine etmek için götürüldükten bir gün sonra onunla karşılaştığını hatırlıyor. Daire tamamen yıkılmıştı ve harap haldeki mekanda bir hafta tek başına kalmıştı. Ölçüler almış, merkez çizgisini belirlemiş ve her armatürü, prizi ve paneli gözünde canlandırmıştı. Grafik kağıdına elle yüzlerce çizim yapmış, sorunlu noktaları ayırmış ve nasıl düzeltileceğini açıklamıştı. Kapı çerçeveleri ve korkuluklar, merdivenlerin etrafındaki çelik yapı, kornişin arkasına gizlenmiş havalandırma delikleri ve pencere ceplerine sıkıştırılmış elektrikli perdelerin hepsi çok küçük kesitlere sahip ve hepsi kocaman siyah bir klasörde toplanmış. Dex bana, "Bu yüzden herkes Mark'ı veya Mark'ın bir kopyasını istiyor," dedi. "Bu belge, 'Sadece burada neler olduğunu değil, aynı zamanda her alanda ve her disiplinde neler olduğunu da biliyorum' diyor."
Tüm bu planların etkileri görünenden daha belirgin. Örneğin, mutfak ve banyoda duvarlar ve zeminler göze çarpmasa da bir şekilde kusursuz. Ancak bir süre baktıktan sonra nedenini anlıyorsunuz: her sıradaki her karo tamamlanmış; beceriksiz birleşim yerleri veya kesik kenarlar yok. Ellison, odayı inşa ederken bu kesin son boyutları göz önünde bulundurmuş. Hiçbir karo kesilmemeli. "İçeri girdiğimde Mark'ın orada oturduğunu hatırlıyorum," dedi Dex. "Ne yaptığını sordum, bana baktı ve 'Sanırım bitirdim,' dedi. Sadece boş bir kabuk, ama hepsi Mark'ın aklında."
Ellison'ın evi, Newburgh'un merkezinde terk edilmiş bir kimya fabrikasının karşısında yer almaktadır. 1849 yılında erkek okulu olarak inşa edilmiştir. Yol kenarına bakan, önünde harap bir ahşap verandası olan sıradan bir tuğla kutudur. Alt katta, erkek çocuklarının metal işçiliği ve marangozluk çalıştığı Ellison'ın stüdyosu bulunmaktadır. Üst katta ise gitarlar, amfiler, Hammond orgları ve diğer grup ekipmanlarıyla dolu, yüksek, ahır benzeri bir alan olan dairesi bulunmaktadır. Duvarda, annesinin ona ödünç verdiği sanat eserleri asılıdır; çoğunlukla Hudson Nehri'nin uzaktan bir görüntüsü ve samuray yaşamından sahnelerin suluboya resimleri, aralarında bir savaşçının düşmanının kafasını kesmesinin de bulunduğu. Yıllar içinde bina, işgalciler ve başıboş köpekler tarafından işgal edilmiştir. Ellison taşınmadan kısa bir süre önce, 2016'da yenilenmiştir, ancak mahalle hala oldukça kötü durumdadır. Son iki yılda, iki blokta dört cinayet işlenmiştir.
Ellison'ın daha iyi yerleri var: Brooklyn'de bir müstakil ev; Staten Island'da restore ettiği altı yatak odalı Viktorya dönemi bir villa; Hudson Nehri üzerinde bir çiftlik evi. Ama boşanma onu buraya, nehrin işçi sınıfının yaşadığı yakasına, eski eşiyle köprünün karşısındaki lüks Beacon'a getirdi; bu değişiklik ona uygun görünüyordu. Lindy Hop öğreniyor, bir honky tonk grubunda çalıyor ve New York'ta yaşamak için fazla alternatif ya da fakir olan sanatçılar ve inşaatçılarla etkileşim kuruyor. Geçen yılın Ocak ayında, Ellison'ın evinden birkaç blok ötedeki eski itfaiye istasyonu satışa çıkarıldı. Altı yüz bin sterline yiyecek bulunamadı ve sonra fiyat beş yüz bine düştü ve Ellison dişlerini sıktı. Küçük bir tadilatla burasının emeklilik için iyi bir yer olabileceğini düşünüyor. Onu ziyarete gittiğimde bana "Newburgh'u seviyorum," dedi. "Her yerde tuhaf insanlar var. Henüz gelmedi, şekilleniyor."
Bir sabah kahvaltıdan sonra, masa testeresi için bıçak almak üzere bir hırdavatçıya uğradık. Ellison aletlerini sade ve çok yönlü tutmayı seviyor. Stüdyosu, 1840'ların stüdyolarıyla neredeyse aynı ama tam olarak aynı olmayan bir steampunk tarzına sahip ve sosyal hayatı da benzer şekilde karmaşık bir enerjiye sahip. "Yıllar sonra 17 farklı dil konuşabiliyorum," dedi bana. "Ben değirmenciyim. Ben camcıyım. Ben taşçıyım. Ben mühendisim. Bu şeyin güzelliği, önce toprağa bir çukur kazmanız ve sonra kalan pirinç parçasını altı bin kumlu zımpara kağıdıyla parlatmanız. Bana göre her şey harika."
1960'ların ortalarında Pittsburgh'da büyüyen bir çocukken, kod dönüştürme konusunda yoğun bir kursa katıldı. Çelik şehirleri dönemindeydi ve fabrikalar Yunanlılar, İtalyanlar, İskoçlar, İrlandalılar, Almanlar, Doğu Avrupalılar ve Büyük Göç sırasında kuzeye göç eden güneyli siyahlarla doluydu. Açık ve yüksek fırınlarda birlikte çalışıyorlar ve ardından Cuma gecesi kendi su birikintilerine doğru yola çıkıyorlardı. Kirli ve çıplak bir kasabaydı ve Monongahela Nehri'nin midesinde yüzen birçok balık vardı ve Ellison balığın tam olarak bunu yaptığını düşündü. "İs, buhar ve yağ kokusu... işte çocukluğumun kokusu," dedi bana. "Geceleri nehre arabayla gidebilirsiniz, orada hiç durmadan çalışan sadece birkaç mil uzunluğunda çelik fabrikaları var. Parlıyorlar, havaya kıvılcımlar ve duman saçıyorlar. Bu devasa canavarlar herkesi yutuyor, sadece bilmiyorlar."
Evi, kentsel terasların her iki tarafının ortasında, siyah ve beyaz topluluklar arasındaki kırmızı çizgide, yokuş yukarı ve aşağı konumda yer almaktadır. Babası bir sosyolog ve eski bir papazdı; Reinhold Niebuhr oradayken, Birleşik İlahiyat Semineri'nde eğitim görmüştür. Annesi tıp fakültesine gitmiş ve dört çocuk büyütürken çocuk nöroloğu olarak eğitim almıştır. Mark, en küçük ikinci kardeştir. Sabahları, Pittsburgh Üniversitesi tarafından açılan, modüler sınıfların ve hippi öğretmenlerin bulunduğu deneysel bir okula gidiyordu. Öğleden sonraları, o ve çocuk orduları muz koltuklu bisikletlere biniyor, tekerleklere basıyor, yol kenarından atlıyor ve ısıran sinek sürüleri gibi açık alanlardan ve çalılardan geçiyorlardı. Ara sıra soyuluyordu veya çalıların içine atılıyordu. Yine de, orası hâlâ cennet.
Nalburdan evine döndüğümüzde, eski mahalleye yaptığı son geziden sonra yazdığı bir şarkıyı çaldı. Neredeyse elli yıldır ilk kez oraya gidiyordu. Ellison'ın şarkı söylemesi ilkel ve beceriksizceydi ama sözleri rahatlatıcı ve şefkatliydi. "Bir insanın büyümesi on sekiz yıl sürer / İyi duyulması için birkaç yıl daha," diye şarkı söyledi. "Bırakın bir şehir yüz yıl gelişsin / Bir günde yıkıp geçsin / Pittsburgh'dan en son ayrıldığımda / O şehrin eskiden olduğu yere yeni bir şehir inşa ettiler / Başkaları yolunu bulabilir / Ama ben değil."
On yaşındayken annesi Pittsburgh'un hali gibi Albany'de yaşıyordu. Ellison sonraki dört yılını yerel okulda, "temelde aptalları başarılı kılmak için" geçirdi. Ardından Massachusetts, Andover'daki Phillips College lisesinde başka bir acı daha yaşadı. Sosyal açıdan, burası Amerikalı beyefendiler için bir eğitim alanıydı: John F. Kennedy (Jr.) o zamanlar oradaydı. Entelektüel açıdan zorlu ama aynı zamanda gizliydi. Ellison her zaman pratik düşünen biriydi. Dünya'nın manyetizmasının kuşların uçuş düzenleri üzerindeki etkisini çıkarsamak için birkaç saat harcayabilir, ancak saf formüller nadiren sorun çıkarır. "Açıkçası, buraya ait değilim," dedi.
Zengin insanlarla nasıl konuşulacağını öğrendi; bu faydalı bir beceri. Howard Johnson'ın bulaşıkçısı, Georgia'nın ağaç dikicisi, Arizona hayvanat bahçesi personeli ve Boston'ın çırak marangozu olduğu dönemde izin almış olsa da son sınıfına girmeyi başardı. Buna rağmen sadece bir kredi saatinden mezun oldu. Her neyse, Columbia Üniversitesi onu kabul ettiğinde, durumun daha da zor olduğunu fark ederek altı hafta sonra okulu bıraktı. Harlem'de ucuz bir daire buldu, teksir tabelaları astı, çatı katları ve kitaplıklar inşa etme fırsatları sağladı ve boşluğu doldurmak için yarı zamanlı bir iş buldu. Sınıf arkadaşları avukat, komisyoncu ve hedge fon yatırımcıları -gelecekteki müşterileri- olduklarında kamyonu boşalttı, banjo çalıştı, bir ciltçide çalıştı, dondurma kepçeledi ve yavaş yavaş bir işlemi ustalıkla halletti. Düz çizgiler kolaydır, ancak eğriler zordur.
Ellison uzun zamandır bu işte, bu yüzden bu alandaki beceriler onun için ikinci bir doğa. Bu beceriler, yeteneklerini tuhaf ve hatta pervasız gösterebilir. Bir gün Newburgh'da, bir müstakil ev için merdiven yaparken güzel bir örnek gördüm. Merdiven, Ellison'ın ikonik projesi. Çoğu evdeki en karmaşık yapılardır; bağımsız durmalı ve boşlukta hareket etmelidirler; en ufak hatalar bile felaketle sonuçlanan birikmelere neden olabilir. Her basamak 30 saniye boyunca çok alçaksa, merdiven en üstteki platformdan 7,5 cm daha alçak olabilir. Marelli, "Yanlış merdivenler açıkça yanlıştır," dedi.
Ancak merdivenler aynı zamanda insanların dikkatini kendilerine çekmek için de tasarlanmış. Vanderbilt çiftinin Newport'taki yazlık evi, Breakers gibi bir malikanede 1895 yılında inşa edilmiş ve merdivenler adeta bir perde gibi. Misafirler gelir gelmez, bakışları salondan, korkuluktaki sabahlıklı sevimli hanıma kaymış. Basamaklar, yer çekimi olmadan kayarak partiye katılabilmesi için kasıtlı olarak alçak tutulmuş - normalde 7,5 inç olan 15 cm yerine 15 cm daha yüksek.
Mimar Santiago Calatrava, Ellison'ın kendisi için inşa ettiği merdiveni bir şaheser olarak nitelendirmişti. Bu merdiven bu standardı karşılamıyordu; Ellison en başından beri yeniden tasarlanması gerektiğine ikna olmuştu. Çizimler, her basamağın tek parça delikli çelikten yapılmasını ve basamak oluşturacak şekilde bükülmesini gerektiriyordu. Ancak çeliğin kalınlığı bir inçin sekizde birinden daha az ve neredeyse yarısı delikti. Ellison, birkaç kişi aynı anda merdivenlerden çıkarsa testere bıçağı gibi büküleceğini hesaplamıştı. Daha da kötüsü, çelik, delikler boyunca gerilim kırılması ve tırtıklı kenarlar oluşturacaktı. "Temelde insan peynir rendesi haline geliyor," dedi. Bu en iyi durum. Bir sonraki sahibi kuyruklu piyanoyu en üst kata taşımaya karar verirse, tüm yapı çökebilir.
Ellison şöyle dedi: "İnsanlar bunu anlamam için bana tonla para ödüyorlar." Ama alternatif o kadar basit değil. Çeyrek inçlik bir çelik yeterince güçlüdür, ancak büktüğünde metal yine de yırtılır. Ellison bir adım daha ileri gitti. Çeliği koyu turuncu parlayana kadar kaynak makinesiyle patlattı, sonra yavaşça soğumaya bıraktı. Tavlama adı verilen bu teknik, atomları yeniden düzenleyip bağlarını gevşeterek metali daha sünek hale getiriyor. Çeliği tekrar büktüğünde yırtılma olmadı.
Kirişçiler farklı türden sorular ortaya çıkarıyor. Bunlar basamaklarla yan yana duran tahta levhalar. Çizimlerde kavak ağacından yapılmışlar ve zeminden zemine dikişsiz şeritler gibi bükülmüşler. Peki levhayı eğri bir şekilde nasıl kesebiliriz? Frezeler ve bağlantı elemanları bu işi yapabilir, ancak uzun zaman alır. Bilgisayar kontrollü şekillendirici işe yarayabilir, ancak yenisi üç bin dolara mal olur. Ellison bir masa testeresi kullanmaya karar verdi, ancak bir sorun vardı: masa testeresi eğrileri kesemiyordu. Düz dönen bıçağı, doğrudan tahtayı kesmek için tasarlanmış. Açılı kesimler için sola veya sağa eğilebiliyor, ancak daha fazlası değil.
"Bu, 'çocuklar, bunu evde denemeyin!' türünden bir şey," dedi. Masa testeresinin yanında durup komşusu ve eski çırağı Caine Budelman'a bunu nasıl yapacağını gösterdi. Budman 41 yaşında: İngiliz profesyonel bir metal işçisi, topuzlu sarışın bir adam, rahat tavırlar ve sportif bir tavır. Ayağında erimiş alüminyum topuyla bir delik açtıktan sonra, yakındaki Rock Tavern'daki bir dökümhaneden ayrıldı ve daha güvenli beceriler için ahşap işçiliği tasarladı. Ellison ise bundan pek emin değildi. Kendi babasının altı parmağı bir motorlu testereyle kırılmıştı - üç kere, iki kere. "Birçok insan ilk seferi bir ders olarak algılayacaktır," dedi.
Ellison, masa testeresiyle kavisli kesim yapmanın püf noktasının yanlış testereyi kullanmak olduğunu açıkladı. Tezgahın üzerindeki yığından bir kavak tahtası aldı. Çoğu marangoz gibi testere dişlerinin önüne değil, yanına koydu. Sonra, şaşkın Budelman'a bakarak dairesel bıçağın dönmesine izin verdi ve sonra tahtayı sakince kenara itti. Birkaç saniye sonra tahtaya pürüzsüz bir yarım ay şekli oyulmuştu.
Ellison artık bir oluk içindeydi, tahtayı testereden tekrar tekrar geçiriyordu, gözleri odaklanmış ve hareket ediyordu, bıçak elinden birkaç santim uzakta dönüyordu. İş yerinde, Budelman'a sürekli anekdotlar, anlatımlar ve açıklamalar anlatıyordu. Bana Ellison'ın en sevdiği marangozluğun, vücudun zekâsını nasıl kontrol ettiği olduğunu söyledi. Three Rivers Stadyumu'nda Korsanlar maçını izleyen bir çocukken, Roberto Clemente'nin topu nereye uçuracağını nasıl bildiğine hayran kalmıştı. Top sopadan çıktığı anda kesin yayı ve ivmeyi hesaplıyor gibiydi. Bu, belirli bir analizden ziyade bir kas hafızasıydı. "Vücudunuz sadece nasıl yapacağını biliyor," dedi. "Ağırlığı, kaldıraçları ve boşluğu, beyninizin sonsuza dek çözmesi gereken bir şekilde anlıyor." Bu, Ellison'a keskinin nereye yerleştirileceğini veya bir milimetre daha tahta kesilmesi gerekip gerekmediğini söylemekle aynı şey. "Steve Allen adında bir marangoz tanıyorum," dedi. "Bir gün bana döndü ve 'Anlamıyorum. Bu işi yaparken konsantre olmam gerekiyor ve sen bütün gün saçmalıyorsun. İşin sırrı, ben öyle düşünmüyorum. Bir Yol buldum ve sonra düşünmeyi bıraktım. Artık beynimi yormuyorum." dedi.
Bunun merdiven yapmanın aptalca bir yolu olduğunu itiraf etti ve bir daha asla böyle bir şey yapmayı planlamıyordu. "Delikli merdivenci olarak anılmak istemiyorum." Ancak, eğer iyi yapılırsa, hoşuna gidecek sihirli unsurlara sahip olacak. Kirişler ve basamaklar, görünürde hiçbir dikiş veya vida olmadan beyaza boyanacak. Kolçaklar yağlı meşeden olacak. Güneş, merdivenlerin üzerindeki tavan penceresinden geçtiğinde, basamaklardaki deliklerden ışık iğneleri fırlatacak. Merdivenler, mekanda maddesellikten kaybolmuş gibi görünüyor. "Burası ekşi ekşi içeceğiniz bir ev değil," dedi Ellison. "Herkes, sahibinin köpeğinin üzerine basıp basmayacağına bahse giriyor. Çünkü köpekler insanlardan daha zekidir."
Ellison emekli olmadan önce başka bir proje yapabilirse, bu Ekim ayında ziyaret ettiğimiz çatı katı olabilir. New York'taki sahipsiz son büyük alanlardan biri ve en eskilerden biri: Woolworth Binası'nın tepesi. 1913'te açıldığında, Woolworth dünyanın en yüksek gökdeleniydi. Hâlâ en güzeli olabilir. Mimar Cass Gilbert tarafından tasarlanan bina, sırlı beyaz pişmiş toprakla kaplı, neo-gotik kemerler ve pencere süslemeleriyle dekore edilmiş ve Aşağı Manhattan'dan yaklaşık 240 metre yüksekte duruyor. Ziyaret ettiğimiz alan, binanın son çekme mesafesinin üzerindeki terastan kuledeki gözlem evine kadar ilk beş katı kaplıyor. Geliştirici Alchemy Properties buraya Pinnacle adını veriyor.
Ellison bunu ilk kez geçen yıl David Horsen'dan duymuştu. David Horsen, sık sık birlikte çalıştığı bir mimar. Thierry Despont'un diğer tasarımı alıcı çekmeyince Hotson, Pinnacle için bazı planlar ve 3B modeller geliştirmek üzere işe alındı. Hotson için sorun ortadaydı. Despont bir zamanlar gökyüzünde parke zeminli, avizeli ve ahşap panelli kütüphaneleri olan bir sıra ev hayal etmişti. Odalar güzel ama monotondu; bu göz kamaştırıcı, yüz metrelik gökdelenin tepesinde değil, herhangi bir binada olabilirlerdi. Bu yüzden Hotson onları havaya uçurdu. Resimlerinde her kat, bir dizi daha muhteşem merdivenle spiral şeklinde yukarı çıkarak bir sonraki kata çıkıyordu. Hotson bana, "Her kata çıktığında hırıltıya neden olmalı," dedi. "Broadway'e geri döndüğünde, az önce ne gördüğünü bile anlamayacaksın."
61 yaşındaki Hotson, tasarladığı mekanlar kadar ince ve köşeli ve genellikle aynı tek renkli kıyafetleri giyiyor: beyaz saç, gri gömlek, gri pantolon ve siyah ayakkabılar. Ellison ve benimle Pinnacle'da sahne aldığında, New York Filarmoni Orkestrası'nın batonunu kazanan bir oda müziği şefi gibi, hâlâ mekanın olanaklarına hayran kalmış gibiydi. Bir asansör bizi ellinci kattaki özel bir salona çıkardı, ardından bir merdiven büyük odaya çıkar. Çoğu modern binada, asansör ve merdivenlerin ana kısmı tepeye kadar uzanır ve katların çoğunu kaplar. Ancak bu oda tamamen açıktır. Tavan iki kat yüksekliğindedir; şehrin kemerli manzarası pencerelerden hayranlıkla izlenebilir. Kuzeyde Palisades ve Throgs Neck Köprüsü'nü, güneyde Sandy Hook'u ve New Jersey, Galilee kıyılarını görebilirsiniz. Sadece birkaç çelik kirişin çaprazlamasına geçtiği canlı beyaz bir alan, ama yine de muhteşem.
Aşağıda doğuya doğru, Hotson ve Ellison'ın önceki projesinin yeşil kiremitli çatısını görebiliyoruz. Gökyüzü Evi olarak adlandırılan bu daire, 1895 yılında dini bir yayınevi için inşa edilmiş Romanesk tarzı yüksek bir binanın dört katlı çatı katıdır. Her köşede devasa bir melek nöbet tutuyordu. Bu alan, 2007 yılında 6,5 milyon dolara satıldığında (o dönem finans bölgesinde bir rekor) onlarca yıldır boştu. Neredeyse hiç su tesisatı veya elektrik yoktu, sadece Spike Lee'nin "İçerideki Adam" ve Charlie Kaufman'ın "New York'ta Sinekdoke" filmlerinin geri kalan sahneleri çekilmişti. Hotson tarafından tasarlanan daire hem yetişkinler için bir oyun parkı hem de göz kamaştırıcı asil bir heykeldir; Pinnacle için mükemmel bir ısınma turu. 2015 yılında, iç tasarımı daireyi on yılın en iyi dairesi olarak derecelendirdi.
Sky House kesinlikle bir kutu yığını değil. Sanki bir elmasın içinde yürüyormuşsunuz gibi, bölünme ve kırılmalarla dolu bir alan. "David, sinir bozucu Yale tarzında dikdörtgen ölüm şarkısını söylüyor," dedi Ellison bana. Ancak daire göründüğü kadar canlı hissettirmiyor, aksine küçük şakalar ve sürprizlerle dolu. Beyaz zemin yer yer cam panellere yol veriyor ve havada süzülmenizi sağlıyor. Oturma odasının tavanını destekleyen çelik kiriş aynı zamanda emniyet kemerli bir tırmanma direği ve misafirler iplerle inebiliyor. Ebeveyn yatak odası ve banyonun duvarlarının arkasında gizli tüneller var, böylece ev sahibinin kedisi etrafta sürünerek başını küçük açıklıktan dışarı çıkarabilir. Dört kat da cilalı Alman paslanmaz çeliğinden yapılmış devasa bir boru kaydırakla birbirine bağlı. En üstte, hızlı ve sürtünmesiz bir sürüş sağlamak için kaşmir bir battaniye bulunuyor.
Gönderi zamanı: 09-09-2021